Elke schrijver heeft een voorganger die als een onuitwisbare stempel, én als een blinddoek werkt. Hij kijkt in zijn binnenbrein zonder zijn ogen te gebruiken. De fantasie als blindzicht vliegt alle kanten op. Hij blijft doof voor de buitenwereld. De schrijver hoort een machtige inwendige stem die hem vertelt dat alles fictie is. Net als Pinocchio raakt de schrijver verstrikt … [Lees meer...] overKees ’t Hart en S. Vestdijk
Peter Buwalda
Eliot Weinberger schreef, al ben ik er niet zeker van: "I have no interest in first-person investigation; I've never found myself interesting." Het absurde is dat een schrijver zijn ‘innerlijke werkelijkheid haat' en door zijn werk - zitvlees - verder afdrijft van zijn binnenbrein, de gedaante aanneemt van een overlevende die geen deel uitmaakt van de … [Lees meer...] overPeter Buwalda
Marcel Möring
Onder de tafel was voor mij als jonge schrijver mijn huis. De pointe, het hoogtepunt van mijn zoektocht, begon achter het afhangende tafelkleed. De mens heeft daarna geen woonplaats anders dan te midden van andere mensen, die, rond de tafel kletsend, het proces van entropie versnellen en zo het einde van de wereld in hun gesprekken opnemen. Dat de wanorde van een … [Lees meer...] overMarcel Möring
Martin Rombouts
Martin Rombouts: Elke recensent heeft moeite met mijn Boek 1. Misschien omdat ik eigenlijk niets verstandelijks over mezelf wil vertellen, maar mijn buik laat spreken! Wat mijn buik wil, is niet in taal uit te leggen; ik denk onder het schrijven aan de lezer en tegelijkertijd speel ik met taal! De lezer krijgt tijdens het lezen moeite met het kortetermijngeheugen. Taal is … [Lees meer...] overMartin Rombouts
Vonne van der Meer
Uw wil geschiedde. Soms gaat schrijven als een uurwerk precies. Vonne van der Meer: Ik zag wat ik wilde zien. Al schrijvend leer ik mijn eigen gevoelens begrijpen. ‘Ik schrijf niet iets van me af, maar naar me toe en alle personen blaas ik het leven en gedachten in’. Soms is schrijven dwangmatig een onstilbare honger naar verhalen, als een vodun, die het middelpunt zoekt. De … [Lees meer...] overVonne van der Meer
Rogi Wieg
Toen Wim Brands aan Rogi Wieg (21 augustus 1962 – 15 juli 2015) vlak voor zijn zelfgekozen dood een goede vraag over zijn dichterswerk stelde veranderde Rogi's gelaat. Smalend keek hij Wim aan met twee totaal verschillende ogen. Had hij ook twee verschillende ’binnenbreinogen’, vroeg ik mij af. Het ene oog ziet Wim Brand die een vraag stelde, terwijl het andere oog naar binnen … [Lees meer...] overRogi Wieg
Anton van Duinkerken en Joseph Roth
In memoriam Amici Joseph Roth Stralend van trots zullen later mijn kind'ren hun kind'ren verhalen:Vader heeft Joseph Roth nog gekend, en zij twee waren vrienden,Kwamen bijeen en vervloekten in hun verschillende talenDe slechtheid van hun ontluisterden tijd, wiens geest zij niet dienden. Vraagt er dan een: ‘Joseph Roth nog gekend? dien aangrijpenden schrijver?Zegt ons, hoe … [Lees meer...] overAnton van Duinkerken en Joseph Roth
Jules Deelder
De dood is hier/De dood is daar/De dood is ver/De dood is na Is dit een egofonisch gedicht!? Egofoon is een kunstwerkje door Jules Deelder gemaakt. Een bakelieten doosje met daarin een bakelietspreekstuk van een bakelietentelefoon: kan je alles in lullen. Geeft geen antwoord. En wat belangrijker is: spreekt niet tegen. Deelder beschouwde de egofoon als een object waarin hij … [Lees meer...] overJules Deelder
Lieke Marsman
Lieke Marsman: Een boek achterstevoren lezen tot je een kruisje tegenkomt, dat, bij de allermooiste zin staat, en brengt haar naar een tijd dat alles nog goed was. Er is een discrepantie tussen wat ik in mijzelf ben en wat ik aan de wereld laat zien. Het allerfijnste is, als ik wakker word en nog niet hoef op te staan; het leven achterwaarts leven. Terug naar de boom des … [Lees meer...] overLieke Marsman
Anja Meulenbelt
Verwarring zaaien kan heilzaam en scheppend zijn. Vooral in de strijd tegen oude regels, die meestal in het nadeel van de vrouw zijn, wil winnen. In de tijd dat de vrouwelijke seksualiteit uit de taboesfeer werd gehaald, lagen de intimiteiten op straat en zelfs de vrouwenbuik had een stem gekregen: baas in eigen buik. Alles werd zegbaar, moest, de schaamte voorbij van Anja … [Lees meer...] overAnja Meulenbelt
Charlotte Mutsaers op haar paard
Mensen hebben nog steeds een dierenbrein, het oudste deel van het menselijke brein met dezelfde fundamentele principes als andere diersoorten, de hersenstam. Waar onze oren zitten zaten ooit de kieuwen van een vis. Een diergerichte benadering in de literatuur zoals bij Kafka, vegetariër, die mensen in dieren liet veranderen, een advocaat die ooit een paard was, neemt … [Lees meer...] overCharlotte Mutsaers op haar paard
C.O. Jellema (1936-2003)
Als dichter leef je tussen twee werelden: het binnenbrein en buitenbrein. De geest en het zintuiglijke. Hoe zintuiglijk is ook het binnenbrein? Je ziet en hoort in je dromen: Vriend, ge hebt mij geroepen? / Waarom ben ik dan wakker? / ge hebt mij niet aangeraakt? / Waarom ben ik dan in de war? De innerlijke gespletenheid van de dichter, het dualisme, daar heeft hij baat bij. … [Lees meer...] overC.O. Jellema (1936-2003)
Safae el Khanoussi
Eh, e verhalen vertellen. Dronken, stoned, snuivend, knieën die elkaar vinden in het onderlijfmiddengebied, schaarbeweging, eh, uithijgen als een stier, e dan een douche. Ik houw van je eh, mijn gedachten kan ik niet afronden eh, eh help mij. Mijn boek gaat over Europa. De stier en ik. Niemand rond iets af dan met eh. Repeterend kom je een eind. Veel aan gedacht, veel eh en … [Lees meer...] overSafae el Khanoussi
Frida Vogels
De enige die van mij hield was de poes. Ziek en met haar laatste krachten verliet ze het huis en kwam toch terug. Ik heb haar zien sterven. Wat een mens mist, is een poezenluikje. Daarom gaat het vaak mis tussen mensen en is de muziek de enige een troost. Schrijven is muziek maken, muziek spelen is schrijven. De poes, daar werd ik vrolijk van. … [Lees meer...] overFrida Vogels
Marijke Schermer
Kun je je ziel verkopen aan het schrijven? Is een boek schrijven niet de oplossing? De ziel verbergt zich in elk woord. Een Optativus; denk je eerder van wel maar, ook tussen de zinnen door laat de ziel zich niet zien. Het maakt je niet minder onzeker, niet minder gespannen, zelfs op het bureau waarachter je zit, danst de ziel. Bewijzen hoef je je niet. Als hét boek af is, ‘de … [Lees meer...] overMarijke Schermer
Maurits de Bruijn
In het hét? Ik ben veel moediger als schrijver dan als zoon. Als schrijver ben je alleen, de wereld om mij heen verdwijnt en de pen tikt automatisch letter na letter regels, vult het scherm, tweedimensionaal. Pas als de deurkier in mijn binnenbrein dichtvalt begint hét weer, hét omwolkt mij met onzichtbare grijparmen, knellend, vlucht ik waarheen? Nergens een vluchtheuvel, geen … [Lees meer...] overMaurits de Bruijn
Guido van Heulendonk
Een pessimist is een optimist met levenservaring, een positief-negativist. Fictieve werkelijkheid vertelt meer dan de werkelijke werkelijkheid die wij niet kennen. Je moet het wel zien te slijten aan een uitgeverij! Wie zong: ik weet niet waar ik heen ga als ik niet weet waar ik vandaan kom. Een schrijver weet niet waar hij mee bezig is dan met het onbekende ‘dat’ , het “dat” … [Lees meer...] overGuido van Heulendonk
Joost de Vries
Joost de Vries is een boekenschrijver en bureelhartstochtelijk redactiemedewerker met wisselvallige gelaten: opgetuigd én afgetuigd. Niet één uitdrukking op zijn gezicht blijft gedurende de morgen, middag, avond hetzelfde. Biologisch, fysiek past hij zich aan, aan de -politieke- omgeving. Met strakke fiselemieën komt hij erbovenuit -zoals een merel boven de geluiden van de stad … [Lees meer...] overJoost de Vries
Falun Ellie Koos
Wat als het leven een som is die je blijft herhalen in een taal die je niet kan leren? Een donker gat, het binnenbrein, waarin elke milliseconde iets oplicht. Je kijkt en ziet hét niet, dan wat licht, een woord, een zin, een verhaal wordt. De sporen weer worden uitgewist, in een flits de hoop als een tabula rasa terugkeert. … [Lees meer...] overFalun Ellie Koos
De familie Heerma van Voss
Arend Jan Heerma van Voss: Als kind luisterde ik naar de groenoog radio, die naar je knipoogde als je de zenderknop afstemde. Vanuit de wereld kwamen allerlei buitenberichten die ik vertrouwde. Gustavo Bernardo José Hiltermann, De toestand in de wereld, mensberichten zoals weersberichten. Een mens heeft een internbrein en een externbrein, daartussen zit vliesdun het bewustzijn, … [Lees meer...] overDe familie Heerma van Voss
Wim Brands
Wim Brands, die aan twee ogen niet genoeg had. Het liefst dook hij in je, begroef hij zich in de boezem van jou, een ander en als die er niet was, zag hij zijn vader. Jammer dat zijn psychiater niet door had dat in het binnenbrein ook ogen zitten. Tekening: Robert Kruzdlo … [Lees meer...] overWim Brands
Betje Wolff
Tekening: Robert Kruzdlo … [Lees meer...] overBetje Wolff
Hans Dorrestijn
Tekening: Robert Kruzdlo … [Lees meer...] overHans Dorrestijn
Karin Amatmoekrim
Tekening: Robert Kruzdlo … [Lees meer...] overKarin Amatmoekrim
Marieke Groen
Tekening: Robert Kruzdlo … [Lees meer...] overMarieke Groen
