Uit Nederland-Duitsland, een feestbundel uit 1989 met voetbalpoëzie van onder andere Wim Suurbier, Johan Neeskens, Herman Kuiphof, Jan Mulder e.v.a. Wiedergutmachung 100.000 proletenmet oranje petjes opmarcheren weer door de stadals Wij van die moffen winnen;kamphondenblik op scherpen hossen maar De natie komt klaar Ik weet niet wat erger iseen feestrede van Van … [Lees meer...] overTheo van Gogh • Wiedergutmachung
Gedicht
Ineke Riem • Het laatste wat van ons werd vernomen
Uit fantasii, de tweede bundel van Ineke Riem. Het laatste wat van ons werd vernomen We werden weer zo jong als ooiten doken diep in de verkleedkistvan het universum. Lichtjaren voorbijhet keukenschort van opa,een ribfluwelen hoed en mijn moederszilveren seventiesjurk vonden weelkaar terug, bezaaid met sterren.We waren zwarte gaten in het dak,hadden onszelf uit het heelal … [Lees meer...] overIneke Riem • Het laatste wat van ons werd vernomen
Sasja Janssen • Virgula
Uit Virgula, de nieuwe bundel van Sasja Janssen. Virgula, mijn nieuwe man heeft een dode vrouw, een lijk van koper en ikheb een kei in mijn hoofd, hij duwt tegen mijn ogen, die uitpuilenalsof ik niet genoeg kan zien, maar ik wil niet meer denkenwant mijn man heeft al een dode vrouw, een lijk van kopereen geschiedenis weidser dan mijn slaapplafond met knoestendie beven als … [Lees meer...] overSasja Janssen • Virgula
Maurits Mok • Begrafenis van Hans Andreus
Vandaag in 1977 overleed Hans Andreus. Maurits Mok schreef een gedicht over zijn begrafenis. Begrafenis van Hans Andreus Wat gaat dat simpel, in Puttenweggedragen worden uit de tijd,een uitreis op wiegende schoudersdoor straten in eigen bezigheidverloren. En wat zou een dichtermeer kunnen wensen dan datrondom zijn beginnende eeuwigheidde dag zijn gang gaat, mensenom winst … [Lees meer...] overMaurits Mok • Begrafenis van Hans Andreus
Theo van Baaren • Utrecht
Utrecht De grachten kruipen door de dode stadals evenvele volgevreten slangenen de barok verzakte huizen hangenmoe op elkaar, de kelders altijd nat van grondrig water, bruin en slijmig, datde smaak heeft van bedorven minverlangen;onder de straten lopen lage gangen,het zwart domein van basilisk en rat. Want hield een draak niet deze stad in stand,in 't bannet van zijn … [Lees meer...] overTheo van Baaren • Utrecht
Remco Ekkers • The hard problem
Remco Ekkers overleden. The hard problem De geest zit niet in het lichaamniet in het brein niet in de neuronenniet in de moleculen of atomende geest is buitenwaar buiten?daar buiten! ons lichaam is een ontvangervan bewustzijn van daarbuiten als ons lichaam kapot gaatsterft ontvangt het niet meer andere lichamen ontvangen nog welalle op hun eigen manierals … [Lees meer...] overRemco Ekkers • The hard problem
Omer Karel de Laey • Ideaal
Mario Molegraaf over dichter en gedicht. Ideaal Ideaal, dat is 'n engel,met 'n goddelijk gelaat,die gewoonlijk op 'n hoogeladder, boven de aarde staat. Hij verbeeldt de Lente en draagt 'nkleed in groene zijde, metfijngevlochten zilverdradenom de boorden afgezet. Zijne blonde krullen hangensluts of waaien welgezindweg en weder, lijk de bellenvan den hommel, in den … [Lees meer...] overOmer Karel de Laey • Ideaal
Karel van den Oever • Dinska Bronska
Mario Molegraaf over dit gedicht. Dinska Bronska Uit een oud dorp- kameelbruin als de steppe -uit Plockakwam Dinska Bronska.Haar hoofddoek was pruisisch-blauwen heur haar vlas-geel;ook waren haar ogen blauwals fjord-water.Zij rook naar knoflook en spar,zij droeg laarzenen ging zeer zwaar en gauw.In het ‘Hôtel Lapland’ zat zijbij een tafel aan het straat-raam:zij schreef … [Lees meer...] overKarel van den Oever • Dinska Bronska
Anton de Kom • De slavin uit Suriname
Uit Strijden ga ik, een bundel van Anton de Kom, inmiddels beroemd door zijn boek Wij slaven van Suriname — en grootvader van dichter Antoine de Kom (van het gedicht van gister). De slavin uit Suriname Tegen de Troeriehut zat neergedruktEen zwarte vrouw, een slavin, de sloof.Voor de schoone geluiden was ze doofNog bekoord door een heerlijke omgevingSlechts de kilte gaf … [Lees meer...] overAnton de Kom • De slavin uit Suriname
Antoine de Kom • ik wou zo graag dat jij met mij gelijke bent en blijft
Uit Demerararamen, de nieuwe bundel van Antoine de Kom. Recensie hier. ik wou zo graag dat jij met mij gelijke bent en blijftal heb ik je geknecht tot slaaf mijn slaaf gemaaktomdat je spieren hebt die voor mij werken en ikwou zo dat je in mijn woorden past diverser dan diversen kleurig al ontkleurd tot wat nu onze standaardporno blijven maghet carnaval der burgers die zich … [Lees meer...] overAntoine de Kom • ik wou zo graag dat jij met mij gelijke bent en blijft
Folgóre da San Gimignano • Juni
‘Juni’ — uit de maandencyclus van Folgóre da San Gimignano, plus het ‘tegensonnet’van Cenne de la Chitarra, beide vertaald door Frans van Dooren. Juni Voor juni bied ik je een heuvel aanbeschaduwd door bosschages en struwelenmet dertig landhuizen en twaalf kastelendie alle om een kleine stad heen staan, en middenin een bron waaruit spontaanhonderden waterloopjes zich … [Lees meer...] overFolgóre da San Gimignano • Juni
Peter Swanborn • Naar Martialis
Ter gelegenheid van de Boekenweek verschijnt Tweepigrammen, waarin dichters dichten over ‘Tweestrijd’ (het Boekenweekthema). Daarin ook onderstaande bijdrage van Peter Swanborn. Naar Martialis 1 Als mijn gedichten voor jou misschienwat duister zijn, ontoegankelijk zoals je zegt,gekunsteld, geen gewone taal misschien,geen tijdgeest, zeg je, geen straatrumoer,dus eerder … [Lees meer...] overPeter Swanborn • Naar Martialis
P.A. de Génestet • Egoïsmus
Egoïsmus Geef een meisje bruine lokken,Lippen, nimmer moê of bangOm te kussen en te jokken*Heel het lieve leven lang;Rozenblosjes, sneeuwen handen,Hemelsche oogen, elpen* tanden,Ranke leest en vluggen voet;Armpjes, om er in te vliegen,Of een kindjen op te wiegen,En een blij gestemd gemoed. Lieve Hemel, hoor mijn beden,Geef haar zachtheid, stille trouw,En die duizend … [Lees meer...] overP.A. de Génestet • Egoïsmus
P.A. de Génestet • Dolce far niente
Dolce far niente Ik lig in Hollands dierbaar duin,Zoo zacht in 't lauwe zand,En naast mij zit een blozend kind,Een dochter van het strand. Een zilvren wolkje speelt en drijftAan 's hemels blauwen boog;En zoele vrede straalt en daaltOp aarde van omhoog. Het zilvren wolkje lacht en lokt,Als riep het: ‘o ga meê,Reis met mij naar een beter land,Ver over zee bij … [Lees meer...] overP.A. de Génestet • Dolce far niente
P.A. de Génestet • Levenslust
Levenslust Levenslust is 't ware leven,Is het liefelijkste goed,Dat de lachende aard kan gevenVan haar weelde en overvloed.'t Is geen trek der dwaze zinnen't Jonge leven te beminnen:Levenslust is levenskracht;Levenslust is vroolijk strijden,Hopend en geduldig lijden -Is een kinderlijk verblijden,Dat den Hemel tegenlacht. Maar om 't leven wel te smaken,Dient daar nog een … [Lees meer...] overP.A. de Génestet • Levenslust
Hanny Michaelis • Geleund over de schrijfmachine
Geleund over de schrijfmachinedie ik met zoveel vaardigheid bespeel,komt plotseling ik weet niet waarvandaaneen langvergeten geur naar binnen drijvenvan dorre takjes, vochtig zanden platte grijze kiezelstenen.Daar heb ik vroeger mee gespeeldop winderige maandagmiddagen,uren aaneen, gevangen in de banvan een bedwelmende vervelingen vage, onbegrepen droefenis. Er is sindsdien … [Lees meer...] overHanny Michaelis • Geleund over de schrijfmachine
Maurice Gilliams • Sterven te Antwerpen
Sterven te Antwerpen De stenen engel aan de Cathedraalheft zijn balans te middernacht voor die bezwijken.Het heir der luizen kraakt. De katten zijkenin kromme gangen waar geen tocht door jaagt. Gelegerd op de terpen van het zwijgen,ten voeten uit onder een schors van slaap,het strottenbloed gestremd, de schedel kaalgeplukt, stinken de Hanen van het lijden. Hier gaan de … [Lees meer...] overMaurice Gilliams • Sterven te Antwerpen
Simon Vestdijk • De uiterste seconde
Over dit gedicht.Foto: Vestdijk met Ans en honden De uiterste secondeVoor Ans Doodgaan is de kunst om levende beeldenMet evenveel gelatenheid te duldenAls toen zij nog hun rol in ’t leven speelden,Ons soms verveelden, en nochtans vervulden. Hier stond ons huis; hier liep zij met de honden;Hier maakte zij de bruine halsband los;Hier hebben wij de stinkzwammen … [Lees meer...] overSimon Vestdijk • De uiterste seconde
Willem Thies • Er waren buitenbezoekers met uitgewiste monden
Uit Mijn zoon hij zegt, de nieuwe bundel van Willem Thies. Er waren buitenbezoekers met uitgewiste monden. Er waren mensen die in hun ogen wreven met dezelfde handen — Er was krampachtigheid. Onderschatting. Zelfgenoegzaamgepredikvan eigen gelijk. Er was het einde van de menigte. Het begin van leegte. De natuur die haar gebied uitbreidde. Herstelde.Eenden … [Lees meer...] overWillem Thies • Er waren buitenbezoekers met uitgewiste monden
Fritzi Harmsen van Beek • Bij het weerzien zei de impertinente prinses
Uit Fritzi, een door de Poezieboys samengestelde bloemlezing uit het werk van Fritzi (ten) Harmsen van (der) Beek. Ook recent verschenen: haar verzameld werk, onder de titel In goed en kwaad. Bij het weerzien zei de impertinente prinses: — Droomopwaarts heb ik een kleingrauw vogeltje tam gemaakt dat mij slechts ritseling berokkent,liegt, verstopt en treurt. Ik ken … [Lees meer...] overFritzi Harmsen van Beek • Bij het weerzien zei de impertinente prinses
J. Meulenbelt • Enkhuizen
Enkhuizen De Poort, de Westerstraat, de Kerk, 't Stadhuis,een rechte lijn met rechts de Drommedaris:dat is zowat de proopre inventaris.'t Geheel omwald. De mensen binnenshuis. En alles klein en pittoresk verweerd,alleen een carillon dat overrompelt … De stad is niet vervallen of verteerd,men voelt het bij 't station: zij is verschrompeld.De boot vaart af. De trein … [Lees meer...] overJ. Meulenbelt • Enkhuizen
Eric van der Steen • Enkhuizen
Enkhuizen Het carillon zingt helder door den regen,den bleeken regen van mijn vaderland,en kleine grijze golven breken tegende leege schepen aan den waterkant, en als het stil wordt nemen allerwegende oude dagen weder overhand:hier hebben schepen uit den Oost gelegen,het regent en de haven is verzand, de lichte jaren zijn voorbij gevlogen,nog wachten huizen in een … [Lees meer...] overEric van der Steen • Enkhuizen
Jo Landheer • De moerbeiboom
De moerbeiboom De moerbeiboom is niet als andre boomen,Die vroeg ontluiken in het lentelicht.Als overal knoppen en bloesems komen,Blijven alleen zijn takken stil en dicht. Het is of hij de milde zon niet voelt,En niet hoe lenteregen hem bespoelt.Hij lijkt te stroef, te eenzaam om te bloeien.En toch zwelt teeder leven in dien stam.Daar komen langzaam stugge blaren … [Lees meer...] overJo Landheer • De moerbeiboom
Joost van den Vondel • Kinder-lyck
Kinder-lyck Constantijntje, ’t zalig kijntje,Cherubijntje, van omhoog,D’ ijdelheden, hier beneden,Uitlacht met een lodderoog*. Moeder, zeid hij, waarom schreit gij? Waarom greit* gij op mijn lijk?Boven leef ik, boven zweef ikEngeltje van ’t hemelrijk.En ik blink er, en ik drink er,’t Geen de schenker alles goeds,Schenkt de zielen die daar krielen,Dertel* van veel … [Lees meer...] overJoost van den Vondel • Kinder-lyck
Hans Andreus • De bloemen staan …
De bloemen staan … De bloemen staan vonkend en vastin hun vuist van aarde. De gouden aap van de zon slingertsteeds weer dezelfde hemel door. Het eeuwig dier hierbenedenkan op zijn eeuwige aarderennen en slapen en sterven. Maar ik loop maar raaklangs wolkjes, mensen, vlokken zemelen — en denk mijn god, de liefdemijn god, de liefde. Hans Andreus … [Lees meer...] overHans Andreus • De bloemen staan …
