Uit Wat nu met het licht dat binnenvalt, de nieuwe bundel van Siel Verhanneman. Wij begrijpen je niet Je kunt alleman opbellentwee keer per weekvan isolement en kooien ontdoen. Grote woorden zijn het,(de kooien) (het isolement)voor grote mensen. Wij zwijgen en horen de stille verwijtendie we nooit vasthouden.Na het gesprek weten we niet meerwat we verkeerd … [Lees meer...] overSiel Verhanneman • twee gedichten
Han G. Hoekstra • Buurtcafé
Buurtcafé Ze spelen ingespannen en van harte,De ene stoot terwijl de ander krijt.Twee mannen die in overhemd biljarten.Het leven glanst. Het duurt een eeuwigheid. Een klok die langzaam de partij wegtikten witte lampen boven 't groene laken.Wellicht is buiten alles voorbeschikt,maar tot deze uithoek kan het lot niet raken. Een monter stamgast moet goedkeurend knikken.Ik … [Lees meer...] overHan G. Hoekstra • Buurtcafé
Han G. Hoekstra • Rondeel
Rondeel De domheid bot haar uit het oog,Nochtans moet ik haar minnaar wezenEn van haar slaap mijn noodlot lezen;De vinger schrijft haar wenkbrauwboog,Schrijft naast haar oor den epiloog:‘Vandaag nog, maar geen dag na deze— De domheid bot haar uit het oog —Moet ik nochtans haar minnaar wezen.’ De vloed kwam op; de golf bewoogEn is in de eerste van de krekenZonder bezinnen … [Lees meer...] overHan G. Hoekstra • Rondeel
Mark Boog • Ik stapte uit bij halte Definitief Vervallen
Uit Het einde van de poëzie, de nieuwe bundel van Mark Boog. Ik stapte uit bij halte Definitief Vervallenen ik zag de landerijen,de boezem van de Oude Zederik,overwoekerd door struikgewasdat ouder leek dan wij.Een speeltoestel van autobanden,lang verlaten, snoeppapiertjesvan inmiddels onbekende merken. En de grijze dag, de knotwilgenen hun onbedwingbare … [Lees meer...] overMark Boog • Ik stapte uit bij halte Definitief Vervallen
Hans Andreus • Het lied van het morgenlicht
Het lied van het morgenlicht Ik groet het morgenlicht maar of het zich laat groetende voeten der voorbijgangers laten zich beter groetenwij moeten zeggen zij ondanks het morgenlichtik knik ze toe houd moed zeg ik het licht maakt je toch blijze knikken terug maar ze geloven niet ze gaan voorbij. Het morgenlicht houdt zich nu bezig met de dingende pasgewassen trams de rails … [Lees meer...] overHans Andreus • Het lied van het morgenlicht
Herman van den Burg • Armen rykdom
Armen rykdom ’k Heb gelt in overvloed;’t ontbreekt my aan geen’ Vrouwen,Myn schat neemt daaglyks toe, ’k maak veeltyds tien van een,Ik ben gezont en sterk, niets hapert aan myn’ leên,En yder zouw met recht my voor gelukkig houwen. ’k Word nimmermeer geplaagt door ramp of naaberouwen,Niets stoord myn’ zoete rust, elk waant my wel te vreên;My word eerbiedigheit getoont van … [Lees meer...] overHerman van den Burg • Armen rykdom
Anna Blaman • Ik droomde …
Ik droomde dat ik met haar in een duinpan lagen eerst haar handen begroef en toen haar voetenEn toen ik haar geboeid en weerloos zagbegroef ik ook mezelf om haar weer te ontmoeten De duinpan werd dieper dan de schoot der zeeen het zand liep op tot hoge golvenIk dacht dat ze verdronk en ik dook meeen stervend hervond ik me diep ingedolven en leunend aan haar als het … [Lees meer...] overAnna Blaman • Ik droomde …
Dirk Kroon • Kwatrijnen
• Na zijn verzamelde gedichten (Op de hoogte van de vogels, 2017) publiceerde Dirk Kroon nog Onder de vogels (2019) en vorig jaar een bundel kwatrijnen, Na de vogels. In weerwil van wat er kan gebeuren —de wereld ligt doodstil, huivert en wachtgespannen de tijd af om te betreurenwat feitelijk nooit tot stand is gebracht. Als zo vaak het leeg gebleven blad omslaan,wachten … [Lees meer...] overDirk Kroon • Kwatrijnen
Henriette Roland Holst • Een handvol zaad
Nieuw in de DBNL: heel veel titels van Henriette Roland Holst. Een handvol zaaduit een ander rijk vol geheime krachtwerd geworpen op deze aarde,gestrooid ook in harten die zwervenver van des Eeuwigen raad.Zaad dat niet kan sterven.Het kiemt ook in steenigen akkerkiemt, groeit, roept in ons wakkerwil tot opstaan en daad. O kracht, nameloos-heilige,wilt ons helpen aanvuren, … [Lees meer...] overHenriette Roland Holst • Een handvol zaad
Henriette Roland Holst • Kwatrijnen
Nieuw in de DBNL: heel veel titels van Henriette Roland Holst. Kwatrijnen I Donkre wereld, wanneer wordt gij verlicht?Wanneer verheldert, nacht, uw aangezicht?En gij gekluisterd hart, wanneer zal wijkende zwaarte, waar ge onder steunt en zwicht? II Ik zocht een klankbord en ik vond er geen.De harten die ik aanriep, bleven steen.Ik zoek niet meer; het roepen heb … [Lees meer...] overHenriette Roland Holst • Kwatrijnen
Henri Bruning • Het eiland P’eng Lai
Nieuw in de DBNL: heel veel titels van Henriette Roland Holst, en verder werk van Clare Lennart, Maurits Dekker, Bertus Aafjes — en Henri Bruning. Het eiland P’eng Lai De zee is wijd en onpeilbaar, zonder bodem of oevers,de wolken zijn laag over haar eenzaam gezang;tòch kozen zij zee, want het land wordt al droevervoor wie eenmaal de heldere naam van dit eiland … [Lees meer...] overHenri Bruning • Het eiland P’eng Lai
A.J.D. van Oosten • vier strophen
Jongens avondgebed Bewaar ons in den nacht, o Heeren leer ons voor de zonde vreezenlaat gauw mijn zeere knie genezenen maak het morgen heel mooi weer— en zegen lieve Corrie, Heer. Mei-vitaliteit De kamerplant voor ’t raam bloeit zeer verblijd,een kuische schoone zit haar sprei te haken,eendvogels kwaken uit hun eenzaamheiden op de boerderij antwoordt de jongste meid,ik … [Lees meer...] overA.J.D. van Oosten • vier strophen
Piet Paaltjens • Dat heertje met zijn witte das
•• In het Friese Foudgum zette François HaverSchmidt (Piet Paaltjens) zijn eerste moeizame stappen als dominee en schrijver. Dat wordt dit jaar gevierd met een boek, een theatervoorstelling en een Grauwe Hemel-biertje. Immortelle Zooals ik eenmaal beminde,Zoo minde er op aarde nooit een,Maar ’k vond, tot wien ik mij wendde,Slechts harten van ijs en van steen. Toen … [Lees meer...] overPiet Paaltjens • Dat heertje met zijn witte das
A. Roland Holst • De vagebond
De vagebond Zij wikken en wegenhun geld en hun god,en kanten zich tegenmijn vluchtiger lot,omdat ik mijn handenen ogen leegdoor hunne landenomdroeg, en zweegin hun geschillen,en ging als blindom der eenzame willevan sterren en wind. •• De tussenkomst Bij mijn tafel, toen de kamer donker werd, kwamenuit de voortijden twee gedaanten staan, en zijwezen op een kristal, … [Lees meer...] overA. Roland Holst • De vagebond
Gabriël Smit • Januarimaand
In zijn laatste bundel Evenbeeld nam Gabriël Smit een 'nabeeld' op van ‘Odes of the Months’ van de zesde-eeuwse Keltische dichter Aneirin, onder de titel de ‘De twaalf maanden’. Januarimaand, — mist in de vallei,moe de wijnknecht, mokkend de minstreel,lui de koe, nergens gezoem van een bij,leeg de melkbocht, geen meel in de oven,mager het paard, doodstil de vogels,de … [Lees meer...] overGabriël Smit • Januarimaand
Nic van Bruggen • Ademloos seizoen
Ademloos seizoen In dit in vergeten gehulde huisDrinkt hij de wijn van het verleden,Siert hij zich met de gestolen tooiVan zijn schuld, verbrandt daarinDe liefde als oud gras. Siert zich. Zo werd mijn zwijgen geboren. Zijnwoord van geen tel meer, van geen tijd.Aan de gordijnen schiften de nevels,De kamer groeit dicht, schilderijen starenIn hun leegte van … [Lees meer...] overNic van Bruggen • Ademloos seizoen
Manuel Kneepkens • Antarctica
Antarctica Je hokt nu op de Noordpool, schrijf jesamen met een 2 m hoge ijsbeer. Iedere nachtstreel je haast zwanger van zachtzinnigheidde dikke plooien van zijn buik van ijs zijn speelse overjarige zakenliedenmuil bijt jeonophoudelijk. Dolverliefd.maar in de spleetogen van de eskimoos ben jeDie Altijd Zonder Pels!jij, treurige robbin arme liefste stuur maar geen … [Lees meer...] overManuel Kneepkens • Antarctica
Herman Pieter de Boer • De prinsen van Montenegro
De ‘Literair akkoord’-jaarboeken publiceerden het beste uit de literaire bladen van het jaar ervoor. In deel 17 (over 1973) gedichten van schrijvers die nog bekend moesten worden, zoals Ad Zuiderent en Anton Korteweg, en ook van Herman Pieter de Boer, die kort daarop bekend werd door De vrouw in het maanlicht, een boek dat zich al aankondigt in dit gedicht. De prinsen van … [Lees meer...] overHerman Pieter de Boer • De prinsen van Montenegro
Mark Insingel • het oude het sympatieke
De ‘Literair akkoord’-jaarboeken publiceerden het beste uit de literaire bladen van het jaar ervoor. In deel 17 (over 1973) gedichten van bekende namen als Buddingh’, Harmsen van Beek, De Vries, Bernlef en Wilmink, en (geheel in de tijdgeest) veel parlando en anekdotische gedichten. Maar ook een geconstrueerd gedicht van eenling Mark Insingel. Mark Insingel … [Lees meer...] overMark Insingel • het oude het sympatieke
Aaron Mirck • In de glimmende rinkelwagen
In Dit Algoritme Deugt Niet dicht Aaron Mirck over technologie en menselijkheid. Op zijn website staan alle gedichten uit de bundel, met hier en daar uitleg. In de glimmende rinkelwagen Je staat in het laatste blauwvan de dag in het benauwendlaagland. Je bent een bushalte Het vervreemdt je dat je zo alleenbent en opeens hoor je het gerinkelvan winkelwagens op … [Lees meer...] overAaron Mirck • In de glimmende rinkelwagen
Lucebert • De zeer oude zingt
De zeer oude zingt: er is niet meer bij weinignoch is er mindernog is onzeker wat er waswat wordt wordt willooseerst als het is is het ernsthet herinnert zich heilloosen blijft ijlings alles van waarde is weerlooswordt van aanraakbaarheid rijken aan alles gelijk als het hart van de tijdals het hart van de tijd Lucebert (1924-1994) Abonnees van Laurens Jz. … [Lees meer...] overLucebert • De zeer oude zingt
Guido Gezelle • Het oud jaar is verdwenen
Het oud jaar is verdwenen Het oud jaar is verdwenen,en 't nieuw jaar is verschenen;het oud jaar, met zijn leed en pijn;en 't nieuw jaar, met uw beter zijn Het oude jaar en kommenu nooit meer wederomme;het blijve daar 't verdwenen is,voor altijd in vergetenis. Het nieuw jaar moge u gevengezond en wel te levenmet vader, moeder, wenschen wij,en broers en zuster ook … [Lees meer...] overGuido Gezelle • Het oud jaar is verdwenen
H.H. ter Balkt • Nieuwjaarskaarten in de vijftiger jaren
Nieuwjaarskaarten in de vijftiger jaren Voor het laatst vertoonde zich de goudkleurvan ikonen en middeleeuwse schilderijen opwenskaarten uit de vijftiger jaren: laatsteopleving van de beslotenheid en het geluk. Nog eenmaal spanden mensen als een rendiernatuur voor hun ar: breng ons verder! Brengons door de poort van het stervende jaar! Jahoefijzers en klavertjesvier, … [Lees meer...] overH.H. ter Balkt • Nieuwjaarskaarten in de vijftiger jaren
Hugo Claus • Voor de nieuwjaarsgasten
Voor de nieuwjaarsgasten Zal ik ze vragen? Het nieuwe jaar injagen?Met punch en laffe lachjes? Ja, allemaal samen.Wie? Niet die te wild zijn, niet die te tam zijn,Niet die te veel tellen, wel die te veel vertellen, En vooral wie op ons lijkt.Ik zal ze met drankjes bedaren tot ze kraken.Moeten ze zelf betalen? Drinken zij dan meer?Kwartels? Wafels? Zal ik ook de … [Lees meer...] overHugo Claus • Voor de nieuwjaarsgasten
Gabriël Smit • Oudejaar
Oudejaar Het jaar is oud: ik spiegel wat ik wonin het gelaat van deze laatste dag.God, dat ik deze tijd herkennen mag,voleindig in mij wat in mij begon, voleindig mij zoals Gij thans het jaarvoleindigt, laat mij tot de aanvang groeiender nieuwe tijden, die uit U ontbloeien,maak mijn moe hart weer jong en klaar, bereid het tot de nieuwe tochten laat het met de ogen … [Lees meer...] overGabriël Smit • Oudejaar
