Maandag 18 mei verschijnt het nieuwe nummer van de lage landen. Naast een exclusieve voorpublicatie van de briefwisseling tussen Joke Van Caesbroeck en Christophe Vekeman uit het boek De Afstand lees je onder meer waarom het verzet in België meer aandacht verdient, hoe dekolonisering haar doel voorbij dreigt te schieten en waarom de Nederlandse gebarentaal verschilt van de Vlaamse.
Neem nu een abonnement op de lage landen. Surf naar onze website en kies voor een combi, digitaal of papieren jaarabonnement. Of vraag eenmalig een proefnummer aan.
Het nieuwe nummer kun je hier bekijken.
Ik citeer:
– De rol van de kunsten voor de toekomst
Zorg staat centraal. De zorg voor iedereen, ook de meest kwetsbare mensen, moet een absolute prioriteit zijn. Ook voor daklozen, vluchtelingen, mensen die nu moeilijk voor zichzelf kunnen zorgen. Cultuurhuizen en kunstinstellingen kunnen hier een actieve rol in spelen, door hun ruimtes open te stellen en bij te dragen in basisvoorzieningen. Deze tijd is een uitgelezen moment om na te denken over hoe we opnieuw samenkomen, op een zorgzame en liefdevolle manier. Met iedereen. –
Kunst als kwakzalverij. Kunst als kwakkunst. Kunstenaars dienen als ze kunstenaar zijn, kunst te maken en geen blablablapraatjes te baren. En wie als kunstenaar echt voor de ander wil zorgen, hange zijn en waarschijnlijk vooral haar kwasten. doeken en ezels, lieren, luiten en klavecimbels aan de wilgen en gaat met een opgeruimd en lieflijk gemoed stofzuigen bij kwetsbare en soms ook eenzame ouderen.
Eigenlijk is het schandalig dat je als kunstenaar, maar vooral als kunstkardinaaltje, misbruik maakt van de coronacrisis en jezelf opwerpt als reddertje des vaderlands. Gewoon niet doen. De tijd van het strijdtoneel en de welzijnswerkersterreur is echt voorbij. Ken je geschiedenis.
Wat een geborneerde, kunst-correcte, dus juist ouderwetse opvattingen houdt u erop na. In het stukje dat u aanhaalt gaat het helemaal niet over kunstenaars maar over de rol van kunst- en culturele instellingen. In de open brief waaruit u citeert staat verder:
“Artiesten zijn niet de redders van de wereld maar ze kunnen wel bijdragen tot een nieuwe visie, en die toevoegen aan de standpunten van economische, politieke en andere experten.”
Kunstenaars, tenminste die kwaliteit hebben, kunnen inderdaad juist als creatieve geesten ook creatief meedenken over problemen en oplossingen in de wereld, zoals nu ten tijde van de mondiale coronacrisis en daarna. Een dichter bijvoorbeeld, hoeft daarvoor helemaal niet zijn vulpen voorgoed dicht te schroeven.
Hier de hele brief:
https://de-lage-landen.com/article/open-brief-van-vooruit-gent-welke-rol-kunnen-de-kunsten-spelen-na-de-coronacrisis
Nou, op weg naar de musical Corona, The Musical? Met Albert Verlinde en Joop vd Ende als baasjes. Een gegarandeerde garantie voor een orgie van goedkoop populisme, zwakzinnige wansmaak en tenenkrommende tekstjes.
Goed, nou ja bij wijze van spreken dan, ik gun iedereen zijn en haar gebrek aan goede smaak. Men mag van mij genieten van musicals, ook van de musical Corona, Corona. Vergelijk Corinna, Corinne. Maar ik zie niet in hoe zo’n musical het coronavirus bestrijdt en hulp biedt aan mensen die op de intensive care liggen. Maar misschien kan de redactie van “de lage landen” mij het één en ander nader uitleggen? Ik vraag maar. Al denk ik niet dat men in staat is om in te gaan op mijn scepsis.
Kunst is een vorm van vermaak, van ontspanning. Op zich is daar niets op tegen. Want de meesten van ons hebben op de één of andere wijze behoefte aan vermaak. De één geniet van de schilderijen van Picasso, al was Picasso als mens onuitstaanbaar. De ander geniet van katknuppelen. Maar katknuppelen noch een schilderwerkje van Picasso vermag een echt maatschappelijk probleem op te lossen.
Waar reageert u op in uw woedende en blinde tirade, waar gaat het over musicals en corona? In ieder geval wil ik u in herinnering brengen dat in de jaren vijftig Leonard Bernstein en Stephen Sondheim een toen uiterste actuele musical maakten over de etnische ongelijkheid en spanningen in Amerika. Later werd het een zeer succesvolle film die nog steeds wordt vertoond. Dit jaar maakte Ivo van Hove een eigentijdse versie van de musical op Broadway en Steven Spielberg komt later dit jaar met een remake van het origineel dat zelf weer gebaseerd was op Romeo en Juliet van Shakespeare Ja, musicals zijn doorgaans vermaak (Wat is daar op tegen?) maar soms gaan ze ook over grotere onderwerpen en stijgen ze ver boven het genre uit. West Side Story is een meesterwerk.
Aan Dirkjan
U weigert mijn punt te begrijpen. Kunst is vermaak en geen sociale actie die de wereld, de samenleving dus, verbetert of verslechtert. The Sound of Music en de West Side Story zijn vooral ter vermaak. Niet ter lering en dat is maar gelukkig ook want er valt weinig, te weinig van te leren. Leren doe je uit dikke boeken met echte leerstof.
U schijnt niet goed te beseffen waarover ik het heb. Sorry dat ik het zeg. U hanteert al te populistische kunstfilosofietjes, die zo wrak zijn als een huis dat niet op instorten staat maar reeds ingestort is.
Misschien is West Side Story een meesterwerk. Maar dan vanwege de muziek en niet vanwege het verhaaltje.
Dicht aan kunst niet allerlei niet-artistieke kwaliteiten toe.
Men dient niet alleen kritisch te staan tegenover allerlei kwakgeneeskunde, politieke meningitis, idoolverheerlijking, pseudowetenschapjes en geloofjes maar ook tegenover allerlei slecht doordachte, al te populistische kunstfilosofietjes. En me dunkt dat een kritische houding verre een vorm van geborneerdheid of bigotterie is. Integendeel.
Alstublieft, kom niet met het idee aan dat kunst ons bewust maakt. Om me van iets bewust te worden, kijk ik docu’s, lees ik journalistieke en wetenschappelijke boeken. Ik heb geen slechtopgeleide kunstenaars nodig om te weten hoe de samenleving en ons universum in elkaar steken. Daarvoor hebben we de wetenschap. Maar kunst draait om het esthetische en het esthetische geeft ons kinderlijk plezier.
Eduard Douwes Dekker draait zich om in zijn graf.
Maar W F Hermans niet. 🙂