Transparant

Vannacht is een minuut
met de minuut van een
nog nieuwe zin tezaamgeklonken,
versnelde rust van een begin,
geen venster heeft het evenwicht verbrijzeld,
de dag is haast doorzichtig tin
in platen van beheersing opgetrokken,
waartegen ’t licht met gouden stokjes
welluidend trommlend
klinkt en slaat;
dit is het plein, dit is de straat.

Als nu de tijd niet in zal slaan
is dit geluk als cellofaan,
de nieuwe beelden zijn
als ruiterbeelden
tegen ’t verleden aan;
zonder lijn en wet
is het geluk gezet;
de woorden springen aan in weelde.

Sybren Polet (1924-2015)

---

Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail.