De bloemen staan …
De bloemen staan vonkend en vast
in hun vuist van aarde.
De gouden aap van de zon slingert
steeds weer dezelfde hemel door.
Het eeuwig dier hierbeneden
kan op zijn eeuwige aarde
rennen en slapen en sterven.
Maar ik loop maar raak
langs wolkjes, mensen, vlokken zemelen —
en denk mijn god, de liefde
mijn god, de liefde.
Hans Andreus (1926-1977)
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail.
Laat een reactie achter