Klimaatpoëzie (4): David Troch. In 2020 verscheen Zwemlessen voor later, geschreven door honderd ‘klimaatdichters’, die allemaal op hun eigen manier uiting geven aan hun zorgen om de invloed van de ‘koolzuurdeken’ (Het Vaderland, 1957) op onze wereld en haar klimaat.

Nieuws

het kwik stijgt fel. het ijs smelt. we staan met een voet in zee.
wat een nieuws je toch in de krant leest. en dan schrijft men:
als het niet tot aan de kin is. straks leeft slechts wat vin heeft.

het hek is van de dam. je keert het tij niet meer. je zal blij zijn
als er een wolk voor de zon schuift en dat het stormt dat het
geen naam heeft. zet een stap uit huis en je schroeit half dood.

waar haalt men het! het is al te gek. een grap. een graad meer,
wat zou het? wie voelt zich niet in zijn sas als het goed warm
is. je lacht het weg, denkt: ik zwem niet slecht. ik red me wel.

David Troch (1977)

---

Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail.