Congresganger
Ik was daar in het bezige gezelschap
van mensen, aangegord tot het verbouwen
der samenleving, en ik zag hen doende,
bouwmeesters, metselaars en timmerlieden,
en boog het hoofd en zocht de fundamenten,
nieuwsgierig en bezorgd; ik vond alleen
mijn beide schoenen die daar eenzaam stonden
ergens op aarde, ik vernam
als wind het reppen van de vele voeten,
geestdriftig naar de toekomst onderweg.
Ik wou wel meegaan, ik geloofde ook
in morgenstonden met vergulde monden
en armen die een brug van liefde slaan;
maar toen ik opkeek was het al te laat:
ik had een ogenblik niet meegeleefd
en reeds was ik een eeuwigheid ten achter.
Maurits Mok (1907-1989)
uit: Stormen en stilten (1956)
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail.
klotzchrist zegt
Arme jongen! Hij gaat naar de verkeerde bruiloft en vraagt zich af waar iedereen in de tussentijd is gebleven.
Tragikomisch falen van goede wil ten overstaan van een realiteit zonder fundament, die geheel zonder iets zo overbodigs in zijn schepping werkt.