Schrijver en poëzierecensent Guus Middag schrijft hier (in een hoofdstuk uit zijn pas verschenen Verklarend zakwoordenboekje van rare woorden) over onderstaand gedicht van Menno Wigman.

Oneindig wakker

Mooie dingen, allemaal mooie dingen:
je hand die voor het eerst een kattenvacht streelt,
je moeder die bezorgd je knie verbindt,
zes moegedraafde paarden in de zon,
het onweer waar augustus mee begon,
Diana’s hand die naar je broek afgleed,
haar lichaam waar je blind de weg in vond,
de kleur van een kwatrijn van J.C. Bloem,
Nick Cave die dwars door Paradiso zong,
een woord als moerbei, huisraad, ravelijn,
de vondst van een nog net niet schurftig rijm: —
mooie dingen, allemaal mooie dingen
zoals de treinen waarop ik gezoend heb,
het zachte golven van een dranklokaal,
een meisjeskamer die naar adel geurt,
het wonder dat geen dag zich ooit herhaalt,
o mooie dingen en mijn mond benoemt het
voor ik me met het domme zwart verzoend heb.

Menno Wigman (1966-2018)
uit: Slordig met geluk (2016)

---

Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail.