Een oudt liedeken
Tsagh eens een cnape stervensgeern
een valsche, vreede, boose deern.
Sei totten cnape: “hael mi terstont
din moeders herte voor minen hont”.
Hi ging en sloech sin moeder doot
en vluchtte mettet herte root.
Mer twyl hi loopt, stuict oppen steen
en valt, — dat erme hert meteen.
Al botsen op de harde baen,
vingh plots dat herte te spreken aen.
Al weenen vinghet te spreken aen:
“Och jonghe, hebs di seer gedaen?”
Victor dela Montagne (1854-1915)
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail.
🙂