Divers zijn de manieren waarop en redenen waarom studenten en medewerkers terechtkomen bij de afdeling Nederlandse Taal en Cultuur in Nijmegen. Maar één ding hebben ze vaak gemeen: ze kwamen er door personen. Een ouder, een klasgenoot, een docent, een studiegenoot. Iemand gaf ons een zetje, bracht ze op het idee, schakelde ze door. Iemand inspireerde ze. De komende tijd vertellen studenten en medewerkers van de afdeling Nederlandse Taal en Cultuur van de Radboud Universiteit de verhalen van hoe zij terechtkwamen bij Nederlands. En ze bedanken hun inspiratiebronnen met een boekenpakket! Vandaag aflevering 1: professor Wilbert Spooren bedankt zijn oud-klasgenoot Wim.

Toen ik in 1975 van de middelbare school afkwam, wist ik niet precies wat ik wilde gaan doen. Daarom koos ik voor de makkelijke optie: levensmiddelentechnologie op de Hogere Argrarische School in Den Bosch. Niet omdat dat mijn hartewens was, maar omdat het lekker dichtbij was. Die studie bleek al snel niets voor mij (weer op zaterdag naar school, nog steeds godsdienstles), en daarom ben ik de rest van het jaar in een fabriek gaan werken. In de tussentijd dacht ik na over wat ik wel wilde.

Daarbij heeft Wim mij enorm geholpen. Wim was een klasgenoot die zich meteen na het eindexamen ingeschreven had voor Nederlands in Utrecht en wat hij me daarover wist te vertellen trok me enorm aan. De onderwerpen waarmee hij te maken kreeg, maar vooral ook Utrecht als universiteitsstad. Dat wilde ik ook. Ik was vooral geïnteresseerd in wat hij vertelde over de vakken rondom moderne taalkunde. Die discipline was toen (in Utrecht) helemaal in de ban van de transformationeel generatieve taalkunde van Chomsky. De combinatie van precisie, explicietheid en talen vond ik erg aantrekkelijk. Dat bleek ook terecht, want tot aan mijn doctoraal is moderne taalkunde mijn hoofdvak gebleven. Daarom wilde ik Wim bedanken voor de inspiratie.