Het toegenomen besef van de urgentie van klimaatproblematiek klinkt ook in de literatuur luid door: er verschijnt steeds meer ‘klimaatfictie’ en ‘eco-poëzie’, bijvoorbeeld van Adriaan van Dis’ KliFi en Emy Koopmans Het boek van alle angsten. Maar wat beogen de schrijvers van deze werken precies en hoe moet je zulke publicaties duiden? Daarover gaan deze bijeenkomsten: we verdiepen ons in de ecokritiek als interpretatieve methode, in vormen van ecokritisch lezen en schrijven, en we lezen twee literaire werken: Het tegenovergestelde van een mens van Lieke Marsman en Sticky Drama van Dominique De Groen. In deze twee bijeenkomsten
- maak je kennis met kernzichten uit de ecokritiek,
- maak je je ecokritische leesstrategieën eigen, en
- krijg je beeld van welke (historische en actuele) literaire werken zich lenen voor literatuuronderwijs met ecokritiek als centraal thema.
Tijdens de eerste bijeenkomst op 13 april verdiepen we ons in de roman Het tegenovergestelde van een mens door Lieke Marsman. Zij kantelt onze ideeën over klimaatverandering en identiteit op een manier die duizelig maakt.
Bij de tweede bijeenkomst op 20 april staat de dichtbundel Sticky drama van Dominique De Groen centraal. Zij rijgt magistrale beeldcombinaties aan elkaar, met een geheel eigen toon die onophoudelijk fascineert.
Je kunt naar beide bijeenkomsten gaan, maar je mag er ook voor kiezen om naar één van de bijeenkomsten te gaan. Geef dit bij het inschrijven door zodat we hier met de catering rekening mee kunnen houden. Docenten van andere talen zijn ook welkom!
Om de literaire werken goed te kunnen bespreken is het nodig dat elke deelnemer de roman en de dichtbundel uitgelezen (en eventueel meegenomen) heeft voor de bijeenkomst.
Gaston Franssen, hoogleraar moderne letterkunde en intermedialiteit, verzorgt beide bijeenkomsten.
De bijeenkomsten zijn gericht op docenten Nederlands, maar het onderwerp heeft ook raakvlakken met andere vakken zoals filosofie. Docenten van andere vakken zijn daarom ook van harte welkom.
Laat een reactie achter