In herinnering aan de hond Ramses

Het is in huis zo stil geworden
sinds Ramses weg is, en voorgoed.
Waar bleven zijn warme wanorde,
zijn blaf, zijn vrolijke overmoed,
zijn sprongen, puur alleen uit grote
blijdschap als hij mij komen zag,
over mijn romp zijn sterke poten,
zijn warme tong over mijn lach?
Steeds moest ik mij weer stoer schrap zetten
om niet door zijn wild blij welkom
omver te vallen, en opletten,
want anders viel ik toch nog om.
Buiten begon het; in de kamer
ging het zo nog even door
tot ik hem suste, en hij, voornamer
dan menig mens, ging zitten voor
het raam en kijken naar het leven
dat langs ging over de Nesdijk…

Ramses is weg, en waar gebleven?
Een vreugde nam voorgoed de wijk.

A. Roland Holst (1888-1976)

---

Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail