De bakker

Des morgens komt de bakker. Hij heet Gijs.
De naam van iemand uit een prentenboek.
Hij wordt al oud en zijn gehoor is zoek,
maar niets brengt hem in ’t leven van de wijs.

De bakker houdt van ons. Wij houden van de bakker,
want och, hij is zo’n lieve, goede Gijs!
Wel dom, maar als hij glimlacht is hij wijs
en roept een diepe weemoed in mij wakker.

Hij heeft een zere voet. Die laat hij telkens zien.
Die blote bakkerstenen! ’t Is een blaar
of een soort bult. Of ’n gezwel misschien?
Mijn vrouw bekijkt het. En ik houd van haar.

Het leven ligt in duizend kleine dingen.
In de presentie van een brave Gijs,
met blaar en al. Hij is misschien niet wijs,
maar zegt: ‘Meneer, de wereld is vol mooie dingen.’

En God mag weten wat hij dan bedoelt,
die goede Gijs, met zijn bezeerde teen.
Maar ik moet knikken en ik denk alleen:
‘Gijs heeft gelijk — ik heb het steeds gevoeld.’

Simon Carmiggelt (1913-1987)

---

Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail.