Droom van de witte akelei*
Ze kwam en wandelde met mij
En knielde aan een beek en zei:
Dit is de witte akelei.
Ze streelde het licht sidder-gras,
En zeide: Dit is Gods gewas
Dat boven mijn hoofd zingend was.
Zij zei: Onder dit grasgeruis
Ligt nog in haar vergeten huis
Het wit geraamte van een muis.
Zei zei: Hoe hoog hier bomen staan
Eens is het daarmee ook gedaan,
Dan kunnen wij weer samengaan.
Ik vroeg: Gij zijt toch dood, en dan,
Waar krijgt gij dit nieuw leven van?
Zij zei: ’t Is maar voor kort, mijn man.
Alleen voor u, en maar voor even,
Dat er in verzen staat geschreven
Hoe stil de doden verder leven.
J.W.F. Werumeus Buning (1891-1958)
uit: Winter-aconiet (1961)
- De akelei staat o.m. voor het terugbrengen van een een verloren liefde.
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht in hun mailbox
Zei zei?