Aan een ouder wordend meisje

Lonk je naar mij? De kleine gnoom
Die in je leeft naar kinderdroom
heeft alles al vooruit gezien:
Straks ben je twintig, nu nog tien.

Je neemt de zware hindernis
Die vijftien jaren voor je is,
Je lonkt niet meer, je kijkt maar strak,
Er is iets heen dat uit je brak,

En je betreedt de woestenij
Van zestien, zeventien erbij;
De jaren stoven je tot vrouw
En dorren ’t kind weg, en ’t berouw

Om dit versterven in de tijd
Is onbewust je lonk gewijd,
Die mij verzoenen moet met wat
Je zoo immers bedoeld niet had.

(ca. 1943)

Simon Vestdijk (1898-1971)

---

Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail.