• Vergeten dichter Erika Dedinszky. In memoriam. Complete gedicht hier.

Mozes (3)
dionysisch

het is als met blote kindervoeten in de sneeuw staan
of tanks met zuigflessen bekogelen en toch krijst
in mij steeds vaker iets waar opvoeding en cultuur
op stukliepen: wrik mijn dijen bij voorkeur
tijdens een gala-filmvoorstelling uiteen duw me
het liefst op diplomatieke recepties in de gang
tussen de bontjassen terwijl nog geen brokaatwand verder
de consul op de tenen wippend zijn dikke toast
uitbrengt steek in een zomers park of kerk met
veel kwetterend of galmend volk je vinger diep in me
en fluister: wat word je nat en kijk me recht in de ogen
zodra de pupillen zich verwijden van genot en laat dan
in ruil de plekken waar de voor jouw explosie nodige
bedrading spant door mijn anarchisme strelen tot ook
jouw blik versplintert en je mijn handkom vult met
het heetste antwoord ja koppig eis ik dat je mij wilt
en jezelf in mij en mij rondom jou zo hevig wilt
dat daar geen kruid fatsoen verleden of toekomst tegen
is gewassen en wat borrel jij nu toch vanuit je pislauwe
zondagsbad door die vochtige hoorn in mijn dorre gehoorgang:

moesten we gisteravond niet nog wat langer blijven
bij de ambassadeur?

Erika Dedinszky (1942-2022)

---

Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht in hun mailbox