Reacties

1. Robert Kruzdlo zegt

   5 mei 2024 om 11:49

   Een gedicht van Kreek Daey Ouwens:

   Steeds vaker stap ik mijn lichaam binnen

   als een donkere kamer, om daar tegen het

   eerste het beste op te botsen. Steeds

   vaker bezweer ik mezelf dat ik heel goed

   alleen leven kan. Steeds vaker, ja, lief,

   ben jij er. Als een schaduwplekje rond

   de middag.

   Ik vertrouw niets of niemand, zelfs mezelf

   niet. Je lokt me weg uit een wereld waarin

   het me lukt alles wat op me afkomt op te

   vangen. Biedt me de behaaglijkheid van een

   mol, blind voor alles, behalve voor de er-

   kende eenzaamheid in mezelf.

   Dus ja, lief, het is nodig te komen.

   Ik wil je laten zien.

   Nee, kom, ik wil je laten zien.

   Ja, jij ook, liefje, kom.

   Steek je handen door het raam.
   Kreek Daey Ouwens

   Beantwoorden