Deze zomer publiceren we op Neerlandistiek iedere vrijdag een bespreking van een kinderboek door Eline Zenner. De recensies verschenen eerder op https://www.lees-wijzer.be/boeken/
“Het gebeurde plots in de langste nacht.” Op afscheid kun je je niet voorbereiden. Wie een dierbare verliest, blijft achter met ontreddering, ongeloof en onbegrip. Er dient zich een zoektocht aan naar antwoorden, waarbij steeds scherper duidelijk wordt dat er meer vragen zijn dan antwoorden. De uitdaging wordt om een manier te vinden om ook zonder antwoorden op te staan en verder te gaan.
Tom Mariën en Sassafras De Bruyn durven in dit boek samen het aartsmoeilijke thema van afscheid aan, waarbij een QR-code vooraan toegang geeft tot Het lied van vuurvlieg van Jonas Winterland. Het afscheid van een vuurvliegje staat een spel toe met licht en duisternis, dat natuurlijk zoveel extra betekenis draagt.
De zwarte pagina’s van het boek zijn de kleur van afscheid en duisternis, illustreren het sombere verdriet van wie moet missen. Het is ook de kleur van de nacht, de habitat van de vuurvliegjes, die magische diertjes die licht brengen en zo ook kleur, waar het boek over gaat. Het zwart van de achtergrond wordt zo ook een voorwaarde om hun licht duidelijk te zien.
Eén pagina in het boek is volledig wit. De pagina van het afscheid. Het wit drukt hier zo het ongeloof naar voren, de leegte die zich aandient wanneer het leven is vertrokken.
Op de pagina’s die volgen zien we de vrienden van de vuurvlieg samen tot aanvaarding komen, en afscheid nemen. Aan het einde van het verhaal worden de lichaamsdelen van het vuurvliegje ingezet om te helpen wie ze nodig heeft. Die nogal instrumentele kant van het afscheid komt misschien toch wel wat onverwacht. Mier die met “gebonk en gehamer” een nieuwe poot maakt voor Tor en een nieuwe vleugel voor Bij, tussen de afscheidswoorden van Juffer en de bloemstukjes in. Mogelijks vind ik die dissociatie tussen lichaam en geest als volwassen voorlezer harder dan mijn jonge toehoorders, en net daarom stemt het zo ook wel weer tot reflectie. Zoals Jonas Winterland zingt in zijn lied: “Klamp je niet vast aan mij, het laatste stuk moet iedereen alleen.”
Tom Mariën & Sassafras De Bruyn | Het eerste licht | Leeftijd: 5+ | Davidsfonds | 2023
Laat een reactie achter