•• Uit De 44— de 44 beste gedichten van de Herman de Coninck-prijs 2025 een gedicht van genomineerde Amina Belôrf.
Een kolibrie doorbreekt het zwijgen
zweeft met opgevouwen briefje
in de borstkas boven het kussen
de bloemen schilderen de kamer
aan het blauwe raam evenredig gestapelde
muntstukken gewikkeld in vershoudfolie
de verkleining van uitzichtloze Braem-
bloktorens stapelpijn van deze tijd
het behang scheurt langzaam de bemanning
zoekt beschutting in deze overzetboot
zonder bestemming niemand vangt een blik
wie leest straks de namen voor?
Ik denk me een wereld van bessen braam
proef donker sap doorlopen rood
dringt mijn zinnen binnen traag
nestelt schors zich over huisgeheimen heen
opgroeien zonder partituur
is heel vaak opnieuw beginnen
Amina Belôrf (1990)
uit: Tot het water keert (Mammoet, 2024)
Abonnees van Laurens Jz Coster krijgen iedere werkdag een gedicht in hun mailbox
Laat een reactie achter