Wankelschrijdend in den wankelschrijdenden wind
en den slagregen. – De warme jeugd van ’t kind
vertoonde zich. – Ruischoorend voelde ik gaan
en kijken de oude regendagen. En gaan
mij. De lente was weinig-knoppig
maar vol regen. De herinnering was open
als de dag. ’n Oogenblik was het kloppen
van het hart hoog. En de herinnering
vertoonde zich blijvend als een heiliging.

Herman Gorter (1864-1927)

---

Abonnees van Laurens Jz Coster krijgen iedere werkdag een gedicht in hun mailbox