Jeruzalem. De stem van Jeruzalem: door de dagen Roept Jeruzalem, door den donkren nacht. Als Moeder troost, wanneer haar zonen klagen, Zóó troost die Stad der Steden onze klacht. Londen. Maar de stem van Londen. In u verloren Valt elke schoone stem. Eén wild geweld. Boven de lucht, onder den weg, de sporen Waarlangs het leven naar den afgrond snelt. … [Lees meer...] overGedicht: Jacob Israël de Haan – Kwatrijnen

Kwatrijnen Geen meening heb ik en niets houdt mij vast, mijzelf vertrouw ik niet en op den tast ga ik de uren door - er is geen weten, geen aflaten; de wereld is een last. De woorden loopen toonloos uit mijn mond, de uren gaan den etmaal altijd rond, er wordt geleefd, gestreden en gestorven; geen die hierin een richt- en steunpunt vond. … [Lees meer...] overGedicht: Maurits Mok – Kwatrijnen

Kwatrijnen Zoolang de oorlog, dwars door zijn alarmen, Gedoogt dat wij ons aan elkander warmen, Zal ik het leven niet verbeteren, Vanavond wil ik slapen in uw armen. * Ik zie mijn hand, zij zal mij eens begeven. Ik zie het zonlicht op het water beven. Ik hoor de stem, die mij het liefste is. Ik schrijf: een snel, smal randschrift op het leven. * … [Lees meer...] overGedicht: Han G. Hoekstra – Kwatrijnen

• Vandaag 101 jaar geleden: de geboorte van Dada. DE FABRIEK Zzzz wiep tikke klets tikke klets tikke tikke klets tikke klets tikke klets HET WIEL De Ziel Zwart Grijs Blaauw Zzzz wiep … [Lees meer...] overGedicht: Antony Kok – De fabriek

• Lieke Marsman over de allervroegste schrijfsels van Rutger Kopland: “Maar weinigen weten bijvoorbeeld dat Rudi ooit lid was van een berucht genootschap, de Apensioux genaamd (wachtwoord: Vang den mustang), een club die samenkwam bij een zekere Grote Eik en die zorgvuldig bijhield wat men van plan was. Zoals het een club betaamt, was er een reglement: Art. 1: Wie de club … [Lees meer...] overGedicht: Rutger Kopland – Wat is geluk

• Slauerhoff was vijf jaar getrouwd getrouwd met danseres Darja Collin. Kon ik eenmaal toch jouw dans weergeven In een van het woord bevrijd gedicht, Eenmaal even vrij en lenig zweven Als jij in de lucht en in het licht Met je lichaam doet, dat toch niet even Los van de aarde is als wat ik dicht, Zich met moeite van den grond opricht, Zwaarder dan mijn geest, en … [Lees meer...] overGedicht: J. Slauerhoff – Kon ik eenmaal toch jouw dans weergeven

• "Jarenlang reisden de twee schrijfsters [Ida Gerhardt en Maria van der Zeyde] in de schoolvakanties naar Ierland, waar ze verbleven in een 'onbeschrijflijk prachtig gelegen, eenzaam, onbewoond huis'." Eerste avond op Northrock Ik die hier eindelijk te schrijven zit ’t was vijf uur varens van de overkant – ben weer gewend. Want nauwelijks geland liep ik vijf mijlen … [Lees meer...] overGedicht: Ida Gerhardt – Eerste avond op Northrock

• 'De wereld in' is het eerste gedicht uit Dwars door de zomer, waarin Maurits Mok in dichtvorm verslag doet van een gezinsvakantie. De wereld in Boven ons spreidde de dag zijn armen van wind en zon. De kinderen begonnen te trippelvoeten op het licht. Mijn vrouw liep tussen huis en ruimte heen en weer met stoffelijke zwarigheden. En ik liep vol ongeschreven … [Lees meer...] overGedicht: Maurits Mok – De wereld in

Het zwyn. 't Is schandelyk te melden. Was 't niet genoeg, der Heidnen drinkgelagen, En dronkenschap in 's weerelds duistren tyd Te volgen? wort dit quaat in deze dagen, Van 't volk gepleegt, dat Christus naam belyd? Helaas! wie kan 't verbloemen of verschoonen, Hoe veelen zich in 't nutten van den wyn, Tot hun bederf, niet minder gulzig toonen, Dan dit gepropte en … [Lees meer...] overGedicht: Arnold Houbraken – Het zwyn

Mijn vader nam mij mee Mijn vader nam mij mee, hij zei je zult het niet herkennen er staan nu flats en overal zijn kinderen. Hij wees me met zijn hand en ja het was het weiland waar ik vroeger speelde dezelfde benige lucht met vogels maar tussen het gras waren nu huizen gegroeid de bodem was onleesbaar. Vader, zei ik, zou ik nog vindbaar zijn onder deze … [Lees meer...] overGedicht: Wim Gijsen – Mijn vader nam mij mee

Continental stars Een kleine kist van spaanplaat is dhol, Een leeg schaakdoosje is tabla: Gena & Chhot gaan er met hun vier handen En twintig vingers zwaar tegenaan. Er vallen klappen die de de wanden Uithollen: de Ganges breekt zich baan Door de flat. Stort van de veranda En de Bijlmermeer loopt bruisend vol. * Exit testudo graeca Eind mei werd … [Lees meer...] overGedicht: Hendrik van Teylingen – Continental stars & Exit testudo graeca

Een zakdoek in de oceaan tijdens het stillezen een snikhete zomerdag 1948 stapte hij opeens de bank uit liep naar voren naar de wereldkaart doopte zijn zakdoek in de oceaan depte daarmee aandachtig het voorhoofd liep bedaard terug naar zijn plaats en las toen zichtbaar verfrist verder Harry Scholten (1936-1987) uit: Een zakdoek in de oceaan (1973)   … [Lees meer...] overgedicht: Harry Scholten – Een zakdoek in de oceaan

• Harry Scholten schreef onderstaand gedicht (in 1975) naar aanleiding van 'De Leidse fles in tien sonnetten' van J.P. Guépin, “een poging tot hekeling van het Leidse universiteitsklimaat”. Leerdicht voor J.P. Guépin n.a.v. zijn Leidse Sleuteltjes in Maatstaf, februari 1975 Als schrijven is: woorden onder iets brengen, onder poezie bijvoorbeeld, veel dichters gaan er … [Lees meer...] overGedicht: Harry Scholten – Leerdicht voor J.P. Guépin

• Zeven overwegingen bij een brief van Hugo Claus.   De regenkoning De regenkoning sprak (en gelovig waren mijn oren): ‘Hier heb ik de vrouw: gevlamde anus, Borstknop en navelachtige nachtschade, Daar kan geen sterveling tegen.’ Toen brak Het rijk der onderhuid aan splinters. Regeerde deze Ram uitbundig en verrukt? Niet vragen. Luister niet. Het verhaal … [Lees meer...] overGedicht: Hugo Claus – De regenkoning

Over onderlinge vervreemding en verlatenheid Soms zitten menschen met een glad gezicht bij tweeën of bij drieën: hun gedragen is flauwtjes, en de harten die ze dragen in ’t bekennen van hun oogen, zijn dicht. En de vlammen van hun stem die bij vlagen uitbreke’ en make’ ondere donkers licht en de gebaren die, – als kand’laars schragen brandende kaarsen, dragen ’t … [Lees meer...] overGedicht: Henriette Roland Holst – Over onderlinge vervreemding en verlatenheid

Zoo'n luie kerel Het was een jonge lentedag In 't bosch, lang uitgestrekt, daar lag Zoo los en lui en loom Een lummel van een kerel. Die soesd' en droomde zoo van niets. Hij lag maar lui en dacht soms iets. En ergens in een hooge boom Daar floot een jonge merel. … [Lees meer...] overGedicht: Jan H. de Groot – Zoo’n luie kerel

De maaltijd Ik heb u lief kom eet frambozen met mij vanavond in mijn groene tuin mij smaakt uw mond als goede dingen karnemelk en brood en abrikozen. Zo rein uw lust uw lichaam heilig voor mij geurt gij als rozemarijn geheim als dille als kaneel en tijm gij geurt geliefde als de vruchtbare vanille. … [Lees meer...] overGedicht: Aleidis Dierick – De maaltijd

• GHAZELE beteekent eigenlik lofgedicht , en is eene oorspronkelik Perzische vorm door Rückert en Platen bij den Duitscheren ingevoerd. Tweede ghazele. Wijn! breng hier! Wijn, o Schenker! dat hemelsche goed, breng hier! Die vloeiende vlammen, dien vlammenden vloed, breng hier! Wijn, die het hert verheugt en den geest verrukt, Die alle wee vergeten, belachen doet, … [Lees meer...] overGedicht: Jan van Droogenbroeck – Twee ghazelen