Geen wind Geen wind. Een kind is over straat gelopen. Een ver gerucht komt langs het raam gekropen. Geen wind. Een smalle schaduw is verlengd. Geen wind. Een kind is over straat gelopen. De horizon gaat als een schuifdeur open. Een beeld valt om. Een houten vogel slaat. Wie heeft geschreeuwd? De kamer staat op duizend poten van geluid. … [Lees meer...] overGedicht: Paul Rodenko • Geen wind
Gedicht
Gedicht: Piet Gerbrandy • Nuttig en zoet zijn de nieuwe naturen
Uit Vloedlijnen, de nieuwe bundel van Piet Gerbrandy. Nuttig en zoet zijn de nieuwe naturen. Dieren en planten komen er veel voor. Het regent er niet vaker of juist minder. Alles is inheems. De mensen die er lopen zijn meest blij of bloot of ongekapt of verongelijkt. Zoom van het goor: duet van koekoek en vleesram. Loofhoutwal: palet van anemoon en lijsterbessen. … [Lees meer...] overGedicht: Piet Gerbrandy • Nuttig en zoet zijn de nieuwe naturen
Gedicht: Lode Ontrop • ’t Zijn werelden die van het leven branden
't Zijn werelden die van het leven branden, 't zijn volkeren die hoog als vlammen slaan, en menschen, die met saâmgewrongen handen en smachtende ooge', in vuur en vlam vergaan. Daarbuiten is het stil van doode landen, zwart-liggend naast elkaar; geen zon of maan zendt licht over die aldóór-stille landen, dood nu, wijl al hun schoon is heengegaan. En toch ligt in die … [Lees meer...] overGedicht: Lode Ontrop • ’t Zijn werelden die van het leven branden
Gedicht: Jeanne Reyneke van Stuwe • Nazomer
Sonnet met 83 o's. Nazomer Hooge boomen toonen 't roode loover Toomloos vroolijk zich onttooiend Sprookjes-schoonheid zond zich strooiend Ros en goud en donker-brons getoover Zorgeloos heur mooi vergooiend, Zonder schromen voor den boozen roover Najaarsstorm, die duldt geen tooi, hoe poover.... Sterven, zóó door dood vermooiend, Dat wel allen dùs hun dood … [Lees meer...] overGedicht: Jeanne Reyneke van Stuwe • Nazomer
Gedicht: Simon Vinkenoog • Nocturne voor Herckenrath-Dory
Nocturne voor Herckenrath-Dory* Ik vind het woord noctiflore: snachts bloeiend - opengaand ik ken geen woord waaraan ik mij zozeer herken in dit boek vol woorden (en zoals het voorwoord zegt cette édition a environ cent colonnes de texte de plus que la précédente) … [Lees meer...] overGedicht: Simon Vinkenoog • Nocturne voor Herckenrath-Dory
Gedicht: Sasja Janssen • Happy
Door Marc van Oostendorp Stil even, als onze taal happy is, dan ook onze daden of is het juist andersom? Ja, als onze daden happy zijn, dan onze kauwen, onze bomen, onze doden jij en ik, geen ons is ons te veel. Natuurlijk hebben we genoeg mankop voor vergetelheid, zo ken ik je weer. Wat trillen mijn handen? (Sasja Janssen, fragment uit ‘Happy’ – lees hier het hele … [Lees meer...] overGedicht: Sasja Janssen • Happy
Gedicht: Menno Wigman • Kaspar Hauser
Kaspar Hauser Hier geen Natureingang. Geen beek van zilver, gouden zonlicht, zeikgedicht. Hij gaf niet om de zon. Maar hoorde hij een klank, zag hij een vlam, dan greep hij witheet met zijn hand. Soms stond hij heilig met een schilderij te praten of plantte hij bezorgd een snijbloem in de aarde. Een kind van zeventien met kelders in zijn ogen. Afkomst verduisterd. … [Lees meer...] overGedicht: Menno Wigman • Kaspar Hauser
Gedicht: Elisabeth Eybers • Tongval
In het kader van 'De week van het Nederlands' 4 gedichten over taal, met beschouwing. Tongval Jou binnelandse vriende is vriendelik teenoor die lig bevreemde vreemdeling uit 'n onordeliker kontinent. Om saam te klink ten spyte van aksent wil ek die vasgelegde wette leer maar merk, as een haar meesterlik ontferm oor my wat onvolledig konformeer en hulp aanraai van … [Lees meer...] overGedicht: Elisabeth Eybers • Tongval
Gedicht: Radna Fabias • richtlijnen voor vergelding
richtlijnen voor vergelding noem het ding bij de naam: beest draag je kroon leer alles over dwangvoer draag je kroon maak een voodoopop geef hem drie poten zie hem hinkelen draag je kroon … [Lees meer...] overGedicht: Radna Fabias • richtlijnen voor vergelding
Gedicht: Hugues C. Pernath • De onkuisheid
De onkuisheid Voor Myra Geloof in mij, want ik geloof in jou Weigerend wat was en wetend wat ons weerhield. Ik zal je vernoemen, je mee voorbij dit leven dragen Jij, Enige, en schaduw die mij bedekt. Door jou ben ik geworden en met de littekens Van jouw weefsels, de waas van jou. Zo ons zwijgen, zo ons zeggen. Niets werd ons beloofd, alleen het leven Dat wij kozen … [Lees meer...] overGedicht: Hugues C. Pernath • De onkuisheid
Gedicht: Hugues C. Pernath • Sinds dauw de dag
Sinds dauw de dag Voor Jen Het begin verklaart sinds dauw de dag Mijn woord dat deze nauwe liefde leeft, Ik schreef de schande en diep de hand Haar schorre schreeuw. Met vijf en heilig oude meesters Het puin paars, zuiver juist nadien Namiddagroem haar tong zal worden. De muntslag in het bouwwerk der stem Nadat de weigering die strelend heerst De dood, geboorte … [Lees meer...] overGedicht: Hugues C. Pernath • Sinds dauw de dag
Gedicht: Maria Barnas • Toekomst
Uit Nachtboot, de nieuwe bundel van Maria Barnas. Toekomst Een bureaustoel rolt stommelend weg. Ik zou tegen de spiegel kunnen zeggen: jij bent die vis. En daarbij: je zult me beminnen o teerbeminde wat smak je nou is dat soms snakken aan het oppervlak? We kunnen zeggen: de toekomst is een geblakerde spiegel. Of: er is een toekomst die we vormgeven. Er komen … [Lees meer...] overGedicht: Maria Barnas • Toekomst
Gedicht: Edward Vermeulen • Twee kachtels
Twee kachtels* Dat 't vrouwvolk toch zoo loech* omdat zijn voer daar kachtelde* in de gracht, het neep hem, maar het schimpen viel niet plat; hij raapte 't op en grolde: wacht, gij, flutsen*. En nu stond 't allerlaaste voer gelaân en al het vrouwvolk klom er op. Rijd traag, beval de boer, de voeren zwaaien meesttijds om door 't hutsen. … [Lees meer...] overGedicht: Edward Vermeulen • Twee kachtels
Gedicht: Leo Vroman • De verstandige dolfijnen
De verstandige dolfijnen Dolfijnen woonden lang geleden in Kiev, Kleef en andere steden. Ze hadden talk, thee en handen, en consuls in de meeste landen. Maar één dolfijn vond eerst het kruit en toen zelfs de atoombom uit. Zij riep: ‘Wij zijn te ver gegaan! Terug! Terug naar de oceaan!’ … [Lees meer...] overGedicht: Leo Vroman • De verstandige dolfijnen
Gedicht: Charlotte Van den Broeck • VIII
VIII niet overhellen, nu de avond het licht en ons de adem afknelt stootblauw het vel, aangeslagen oorlogstrommel van wat faalt in ons het huis laat zich verdelen in bananendozen en bezittelijke voornaamwoorden de boekenkast in links en rechts van jou de landkaarten, de Russen en het oeuvre van Márquez ik krijg woordenboeken in alle talen, de biografieën van dictators en … [Lees meer...] overGedicht: Charlotte Van den Broeck • VIII
Gedicht: Koos Schuur • October
October De zwanen drijven in zichzelf gekeerd en de fonteinen hebben 't lied verleerd, dat klaterlachte in de zomernachten. de vogels riepen afscheid en het veld is weer met ravenhorden overstelpt, die naast hun somber kleed hun doodszang brachten; de bomen hebben aan de wisselwind hun blaadren afgestaan en reeds begint de goede regen zijn eentonig praten; de … [Lees meer...] overGedicht: Koos Schuur • October
Gedicht: Koos Schuur • September
September Blond lief, de laatste gouden dagen wuiven ten afscheid en wij achten 't niet, de bomen en de struiken dragen hun laatste tooi en in het riet schuilen de vissen en hun trage vinslag verraadt hen niet. Het wordt nu tijd ons te bezinnen; de bossen kleuren dieper bruin en lila herfstasters beginnen hun ijle bloeien in mijn tuin. … [Lees meer...] overGedicht: Koos Schuur • September
Gedicht: Peter Knipmeijer • drie ollekebollekes
Uit Typisch Sicilië, de nieuwe bundel van Peter Knipmeijer. Weg uit dit snertklimaat! Snel naar Sicilië! Daar is het zonnig En warm bovendien Ook zijn er prachtige Vulkanologische Stromen van klotsende lava Te zien … [Lees meer...] overGedicht: Peter Knipmeijer • drie ollekebollekes
Gedicht: Lans Stroeve • De zon ligt wit op de bladeren
De zon ligt wit op de bladeren. Nooit eerder zinderde zomer zo tot onder het asfalt en tot in de voegen van de straat. Er hangen stenen in de lucht. Ik toets je nummer. Licht rolt in een schicht door vezels van glas, en licht voor een tel de ondergrondse torren bij. Geluid slaat in golven zwiepstaartend onder de wolken door, laat de duiven vliegen en de huid van het … [Lees meer...] overGedicht: Lans Stroeve • De zon ligt wit op de bladeren
Gedicht: Gerard Diels • Het oude huis verging
Het oude huis verging; de muren verschrompelden tot puin en doken ál dieper samen naar de aarde. Versleten dagen riepen de uren moeizaam door vensters, waar gebroken luchtspiegeling ten hemel staarde. Over de scherven joeg de storm het zaad van woeker. Parasieten doorwoelden 't gruis van dor gesteente, en ring na ring bekroop de worm, wat giftge zwammen … [Lees meer...] overGedicht: Gerard Diels • Het oude huis verging
Gedicht: Onno Kosters • Aphrodite
Uit Waarvan akte, de vierde bundel van Onno Kosters. Aphrodite Het is oorlog, liefde Bijna alles mag Wees naakt en ontvang de genadeslag Mobiliseer een falanx van hoplieten en vaardige peltasten Balts hun aanvallen ontkrachtend met zich vals voordoende legioenen Lach om de testudo, het schildpad pak de loopgraaf haar wapening af dring drang- en planloos … [Lees meer...] overGedicht: Onno Kosters • Aphrodite
Gedicht: Eva Gerlach • Vier van je handdoeken
Uit de speciale uitgave Alledaagse ergernissen, waarin Eva Gerlach en Sasja Janssen gedichten schreven bij 50 foto’s van alledaagse ergernissen als hagelslag in de boter en een verkeerd opgehangen wc-rol, gemaakt door Bianca Sistermans. Vier van je handdoeken Handdoek over de deur in de tijd die klappert als ik opsta uit je holte in het matras, warmte in mijn … [Lees meer...] overGedicht: Eva Gerlach • Vier van je handdoeken
Gedicht: Willem Brandt • Begrafenis in de tropen
Begrafenis in de tropen Het sterven gaat hier snel, nog sneller is men reeds begraven en welhaast vergeten; enige vrienden gaan vol kommernis achter de baar, verhit, gepast verbeten: dat hij onder de palmen dood moest gaan. De oceaan lijkt plotseling veel breder; geschrokken ziet men in de groeve neder en denkt beklemd: ook dit kan hier bestaan. Traag en bezweet … [Lees meer...] overGedicht: Willem Brandt • Begrafenis in de tropen
Gedicht: Willem Brandt • Reisverhaal
Reisverhaal Wij gingen ten anker in het noordwestelijk deel van de Humboldtbaai - een kale heuvel zonder water -; het was januari 1910. Tegen de middag vonden wij een sagomoeras, maar ook een klapperbos en een heldere bergbeek. Een zeer welkom gebied! De rookpluim van de Paketboot werd al vaag aan de horizont. … [Lees meer...] overGedicht: Willem Brandt • Reisverhaal
Gedicht: Willem Thies • Leefden wij als de dieren
Uit: Na het paringsritueel, de nieuwe bundel van Willem Thies. Leefden wij als de dieren Kleurt de zon overdag potgronddonker - laat ons slapengaan. 's Avonds het raspen der krekels, 's nachts het klepperen van de ooglidvleugels der motten tegen een lamp - kunstmaan. Een hagedis gaat schuil achter een luik op het middaguur, schichtflitst en glipt als watervuur. De … [Lees meer...] overGedicht: Willem Thies • Leefden wij als de dieren