De koning is gekommen De groote zon, de zomer isten oosten uitgeklommen,bezoekende zijn koninkrijk...de koning is gekommen! De volkeren, de grooten ende kleenen, alle liedenhem koninklijk begroeten gaanen blijden inkom bieden. De mannen zijn veel sterker nuten arbeide, en de vrouwen,ze slaan wel nog zoo dapper, metde la, de weefgetouwen. … [Lees meer...] overGedicht: Guido Gezelle • De koning is gekommen

Vreugde. Vreugde is een tortel, die schatert en koert, Ons aan de rustige huiscel ontvoert, Luide ons verlokt: ‘geniet en kom buiten! Tracht eerst uw zorgen goed binnen te sluiten; Zing wat u hindert en drukken moog, weg, Moei u niet hard met gestaag overleg.’ Maar, hoe die tortel moog lokken en streelen, Als ze u wat lang zingt - ze zal u vervelen; Vreugd heeft een lokstem … [Lees meer...] overGedicht: W.J. van Zeggelen • (twee van) Zeven kniedichtjes

De lente – ik sta midden in haar – o daar komt ze daar daar daar vliegt ze op mij aan, ze zoent me, ze zoent me, ze zoent me en ze noemt me haar zoete ademen, woord voor woord; o en daar vliegt ze voort de honnege fladderende lente, daar naar de verte, daar naar de horizonnerige tenten, de zilveren, zilvervoetige, zilverhandige lente, de zomerige lente. … [Lees meer...] overGedicht: Herman Gorter • De lente

Fabriekgalmen I De vrouw droeg een kan en haastte zich straf,de kan was oud, haar oor brak af. Daar vloeide op den grond de soep uit de kan:die soep was het noenmaal van zoon en man.... Die beiden werkten in de fabriek:de verpestende lucht, daar, maakte hen ziek. Van 's morgens vroeg waren zij aan het werk,zij haakten naar 't uur van het noenmaal sterk. De vrouw viel aan 't … [Lees meer...] overGedicht: Julius Vuylsteke • Fabriekgalmen

Ja, treur vrij omdat u de jonkheid ontvlood 1.Ja, treur vrij omdat u de Jonkheid ontvlood,En met haar de droomen der hoopvolle jeugd.Want arm wordt ons 't leven aan heil en geneucht,Zoo ras ons verbeelding haar lusthoven sloot.Geen pantser beschut ons voor 's ongeluks prang,Als wat onzer Jonkheid den boezem omtoog:De traan, door de Droefheid ontlokt aan heur oog,Is zoeter dan … [Lees meer...] overGedicht: J.P. Hasebroek • Ja, treur vrij omdat u de jonkheid ontvlood

Foto: Kees Torn De gelukkige landman De boer heeft een gelukkig lot! Zijn stand is waarlijk vrij; hij werkt en zingt en dankt zijn God, hij smaakt het zuiverste genot, is vergenoegd en blij. … [Lees meer...] overGedicht: Hajo Spandaw • De gelukkige landman

Compensatie ‘Uw schoonheid is een kapitaal waarop ik recht heb, als gemaal,’ sprak Henri tot de ontrouwe Claire, ‘'t Choqueert me dus, dat gij, ma chère, voor eigen reek'ning zaken doet, en niemand mij mijn eer vergoedt. Ook vind ik 't zeer in u te laken dat ge u soms gratis 't hof laat maken. Zijt gij zo op genot gesteld, ik hecht aan de eer, of - aan het geld. Lok vrij de … [Lees meer...] overGedicht: P.T. Helvetius van den Bergh • Compensatie

Nieuwe, mooie, uitgebreide website over Guido Gezelle. Nihil Omverre moet het al! omverre moet het, even dat eeuwen staande was, of eerst begon te leven: de tijden zijn gekeerd, eene andere eeuwe naakt, die, blinkende, in den oost, de menschen tegenblaakt! … [Lees meer...] overGedicht: Guido Gezelle • Nihil

En - nog ontbreekt er iets - 't heil is nog onvolkomen! Wat doet het hart der Vrouw van zaal'ger toekomst droomen?Wat is het, dat haar vleit, terwijl haar boezem hijgt?ô Heilig voorgevoel! .. Zij wenscht, zij bloost en... zwijgt. … [Lees meer...] overGedicht: H.A. Spandaw • De vrouwen (fragment)

Hij schijnt een statige Eik, die de eeuwen durft trotseren,En door de wouden zich als Koning ziet vereeren;Zij 't ned'rig klimop, dat aan zijne schorse kleeft,Zich sling'rende om zijn' stam, met zijne sappen leeft.De sterkgespierde Man mag steeds zijn' fierheid toonen,Maar niets, dan zachtheid moet in 't hart der Vrouwen wonen;De Vrouw is waarlijk schoon, als zij van weedom … [Lees meer...] overGedicht: H.A. Spandaw • De vrouwen (fragment)

Wij zilvren wezens, nevellichten, gewassenneven elkaar, onzeker, wilden het licht:In misten van donker, onze groote vragenvreemdelinge in scheemre mist om licht -Teeder beginnen en glimlachend blinken,lichtkens verrijzen, weigren te versterven,zekerlijk lachen en lichtblijde blinken,wenken en vlieden, vliedend omziend, wimprend,wilgen van licht, linten van licht, wit … [Lees meer...] overGedicht: Herman Gorter • Wij zilvren wezens

De waarde van vrouw en kind Schoon ik de gunst der groten mis, de weiflende fortuin mij ongenegen is, ik heb nog vrouw en kind, Goddank! en brood voor beiden: een vrouw die mij zo teer bemint, in reine huwelijkstrouw haar hoogste wellust vindt en om geen lief of leed van mijne zij zou scheiden; een kind dat, vrolijk en gezond met rozen op de wang en lachjes om de mond, nog … [Lees meer...] overGedicht: H.A. Spandaw • De waarde van vrouw en kind

Zooals daar ginds, aan stille blauwe lucht,Zilveren-zacht, de half-ontloken maanBloeit als een vreemde bloesem zonder vrucht,Wier bleeke bladen aan de kim vergaan, Zóó zag ik eens, in wonder-zoet genucht,Uw half-verhulde beelt'nis voor mij staan, -Dán, met een zachten glimlach en een zucht,Voor mijn verwonderde oogen ondergaan. … [Lees meer...] overGedicht: Willem Kloos • Zooals daar ginds, aan stille blauwe lucht

O, dat ik haten moet en niet vergeten!O, dat ik minnen moet en niet vergaan!Ach! Liefde-in-Haat moet ik mijzelven heeten,Want geen kan de andere in mijn hart verslaan. … [Lees meer...] overGedicht: Willem Kloos • O, dat ik haten moet en niet vergeten!

  VivisectieHonderdduizend menschen, levend,In den oorlog snijden, kerven,Dat was altijd eeregevend,Kon ons lauwren doen verwerven.Onvermijdlijk, nuttig kwaad,Dient dit middel kerk en staat.Preventief te detineerenZal geen rechter ook onteeren.'t Wormpje aan den haak geslagen,Kronklend, smartelijk gemarteld,'t Vischje in zijn kieuw te prangen.Wen het in zijn doodsangst … [Lees meer...] overGedicht: Carel Vosmaer • Vivisectie