Het kleine dorp Laat ik u schrijven, vriend, hoe zalig stilHet dorpjen is waar ik nu woon, gevluchtVoor schrille stad en havenend gerucht,Heelend mijn ziel en mijn verwoesten wil. 't Heeft weinig huizen rond een oude toren,Om ieder huis een mildbloeiende heg,Geen luide straat, maar smallen zachten wegVan zand waarin geen stappen zijn te hooren. … [Lees meer...] overGedicht: Jacob Israël de Haan • Het kleine dorp

Bergschap Als de gesteenten verschuivenbreken er spleten open:gapend en zwart. Ik mag op vlinders en duivenin de verste verte niet hopen:slangen komen gekropen,radeloos slaat mijn hart. … [Lees meer...] overGedicht: A. Marja • Bergschap

Droevige keuken Boezem van celluloid,schichtige schede van kantkoek,schuurpapier haar huid. Sporen bloed aan de handdoekdie ik al jaren gebruik:flets is de stof geruit. Bezemsteel in de kast,zandloper op de plank,orde waarin ik niet pas,schraalheid waarvoor ik bedank. … [Lees meer...] overGedicht: A. Marja • Droevige keuken

Poëzie Poëzie is een ziekte, eenwoekering op de oesterdie men leven noemt: ietsdat slijmerig vegeteerttussen harde en scherpe schelpendie wrokkend het stromende weren - Poëzie is een parel dus,glad en glanzend maar netniet weerspiegelend water aan vlezigs en vliezigs vergingeer die kernige korrelzich vormde — … [Lees meer...] overGedicht: A. Marja • Poëzie

De zwemmerHij liep de polders door en zag den plas,waarop het avondlicht in rimpels vloeide,waarop een boer, pijp-rookend, huiswaarts roeide,en eenzaamheid der dingen aanschijn was. En zich ontkleedend werd hij zelf gewas,dat vleezig neven riet en andoorn groeide,waar klaver geurde en de wind licht stoeide,en vogelroep over de wijdte was. … [Lees meer...] overGedicht: Ed. Hoornik • De zwemmer

De sterk sociaal bewogen Abraham van Oosten publiceerde in zijn bundel Vuur en droom (1937) een aantal anti-oorlogsgedichten. Onderstaand gedicht is opgenomen in de WOI-bloemlezing Het monster van de oorlog. Welaan dan ... gas! Welaan dan gas, wolk neer,niets kan ons thans meer redden;wij sterven waar gij wilt: op straat, op onze bedden,of waar gij verder komt. Er baat geen … [Lees meer...] overGedicht: A.D.J. van Oosten • Welaan dan … gas!

Waaigat Nu van dit slapend paarse huis fel geelde blinden in het stalen zonlicht baden, denk ikmij binnen in de luwte, op geschroeide voet verblind. Het waait. Schemerend in lege kamers staan geklonkentussen stenen tegels kromme struiken, zwart van blad.Het tocht langs de met zand bestoven vensterbanken, waar door dunne zonnestralen stof van jaren drijft.Hier achter 't verhoute … [Lees meer...] overGedicht: Antoine A.R. de Kom, Waaigat

Eros (IV) Wij gingen langs de Leie en spraken stil;de winden woeien onze wangen kil,diep uit het water scheen de matte maan,wij voelden de avond aan ons zijde gaan. Ons woorden ruischten vol geheimen zin;wij drongen dicht bijeen en veinsden min.'t Was koud. Wij gingen traag, zeer traag, gearmd.Toen heeft uw warme mond mijn mond gewarmd. Maar laat, in 't diepste van dien kouden … [Lees meer...] overGedicht: Maurice Roelants • Eros (IV)

Overleden: R.A. Basart (1946-2019), schrijver van een klein maar puntig oeuvre. (En nog een gedicht.) Naar Wildervanksterdallen De hoofdpijn in een auto mond vol stof en Oude rook: we rijden richting Wildervanksterdallen We zoeken naar een ziekenhuis, we hebben grote haast We racen richting Wildervanksterdallen ‘Zie je de schemering verdikken kind Hoor je de avond … [Lees meer...] overGedicht: R.A. Basart • Naar Wildervanksterdallen

Uit een van de nieuwe titels in de DBNL De jonkheer Als hij in zicht komt van de vijver loert hij terluiks eens naar de zwaan en zet zijn opgezwollen krop wat stijver om naar het bosprieel te gaan. Daar wacht de rilde kamerjuffer Hij schreef haar anoniem een brief want hij de zelfvoldane bluffer zei: Marguerite wordt mijn gerief Het bosprieel heeft zijn secreten - er is … [Lees meer...] overGedicht: Victor J. Brunclair • De jonkheer

Uit een van de nieuwe titels in de DBNL Weidse weg Een verre hand verwoelend waar het nachtschrijndieptenblauwzich toevouwt op de gitpraalvan gesteenten onbewogenwaar de schemer aan de kimlijnsiddert sideraalonder de nachtzang van verwulpste bogendiep in het hart van alle horizonnenklom een hoge blauwe vlamontgensterd in onvatbaarheid … [Lees meer...] overGedicht: Victor J. Brunclair • Weidse weg

Het beschreven schilderij en een toelichting daarbij. Christus als hovenierZij dacht dat het de hovenier was. Johannes 20:15 Eén Rembrandt kende als kind ik goed:de Christus met de grote hoedwandelend in de ochtendstond.En, naar erbij geschreven stond:Hij was de hovenier. En nòg laat ik mijn tranen gaanals in de gaarde ik Hem zie staan,en – wat terzijde – in stille schrikdie … [Lees meer...] overGedicht: Ida Gerhardt • Christus als hovenier

Rembrandt van Rijn Een pad in raggen van bontwaar ooit de gouden mot in zat,vraagt hij zich af of hij(die het goudstiksel van Artemisia’s jurkvereenvoudigde tot een okeren streep)het licht heeft ontdekt.(Hij, die elk gezicht bij het ei begon.)De geur van verf vergiftigt. … [Lees meer...] overGedicht: Hugo Claus • Rembrandt van Rijn

De beroemde geschiedkundige Jacques Presser (vooral bekend door zijn boek Ondergang) schreef dit gedicht onder het pseudoniem J. van Wageningen.Nocturne25 maart 1943Die weide noem: asphodelos*.Ga zéér behoedzaam, demp uw tred.Een schim glipt uit de rand van 't bosHet weivlak over naar het wed En duikt onder een horizon,Eén nevel verder dan 't verdriet,Waarin uw hart niet leven … [Lees meer...] overGedicht: J. Presser • Nocturne

Een vreemdeling Ik ben hier vreemd. Zal nooit of nimmer wennenaan leven langs de weg, in openluchtwonen, bewegen. Ik wil steeds terugnaar mijn koel land van canada’s en dennen. Een binnenhuis, het haardvuur in de avond,foto’s en schilderijen aan de wand,brieven en boeken, altijd bij de hand,van alle vrienden die ik zag begraven. Ik wil bruin akkerland zien en de beemdmelkwit … [Lees meer...] overGedicht: Anton van Wilderode • Een vreemdeling

Maurits Mok (1907-1989) schreef onder het pseudoniem Jan Luyken jr. een pastiche op Jan Luiken's Spiegel van het Menselijk Bedrijf (uit 1694). Bij Luiken was 'de Leeraar' overigens een prediker. De Leraar De wijsheid die hij heeft vergaardgiet hij in les na lesuit over schepselen wier aardzich dank zij dit procesveredelt van naïviteittot het omheind bestaaneens burgers die … [Lees meer...] overGedicht: Jan Luyken jr. • De leraar

Een kloosterlijke geest, in liefde voorde mens — De Mens — ontstoken,schrijft op het bord : ‘Jij hoort erbij!’Geen kind kijkt blij. Helaas.Quincy heeft cervelaatworst,Chantal gestampte muisjes, Dennis(de moederkoeken zijn ook volvan wereldtalen) pindakaas.Dit wisselen zij uit. … [Lees meer...] overGedicht: Ed Leeflang • Een kloosterlijke geest

Rekenen 1 + 1 is alleen maar tweevoor schoolse ogen1 + 1 is niemand is een ander maar telkens verloren en telkensanders teruggevonden draagik je uitkomst met me mee— een rond getal tussen goed en kwaad —ik reken je voor aan de stad aan de straatdan aan de deur (een open vraag)aan de trap van gister naar vandaag … [Lees meer...] overGedicht: Ellen Warmond • Rekenen