Lezend in mijn boot Ik was nog een jongen toen ik voor het eersthet verhaal van den Vliegenden Hollander las.'t was zomermiddag, ik wasin mijn roeiboot de plasopgegaan en liet mij drijven:ik lag op mijn rug,de ruimte, de teerlucht, de lichte golfslagtegen het boord verrukten mij en ik dacht:wie kan zeggen, dat hij het licht heeft gezienen muziek heeft gehoord,zoolang hij het … [Lees meer...] overGedicht: Hendrik Marsman • Lezend in mijn boot

Ik heb nooit Ik heb nooit naar iets anders getracht dan dit:het zacht maken van stenenhet vuur maken uit waterhet regen maken uit dorst ondertussen beet de kou mijwas de zon een dag vol wespenwas het brood zout of zoeten de nacht zwart naar behorenof wit van onwetendheid … [Lees meer...] overGedicht: Gerrit Kouwenaar • Ik heb nooit

Bloemen Als alle mensen eensklaps bloemen warenzouden zij grote bloemen zijn met lange snorren.Vermagerde vliegen, dode torrenzouden blijven haken in hun haren.Tandenstokers, steelsgewijs ontsproten,zouden zwellen tot gedraaide tafelpoten,katoenen knoppen zouden openscheurentot pluchen harten die naar franje geuren,en op de bergen zouden gipsen zuilen staandie gipsen druiven … [Lees meer...] overGedicht: Leo Vroman • Bloemen

Zomerregen Vanmorgen regent het. Er is geen wind.Het tikken van het droppen van de bomen,Bijna geworden tot een ruisend stromen,Vervult de kamer waar ik mij bevind. Slechts 't dunne glas der ramen dat mij scheidtVan wat een zaligheid is in het leven:De zomerregen die, als is het even,De stem en 't ritme heeft der eeuwigheid. * … [Lees meer...] overGedicht: Willem Hussem • Zomerregen

Polyphemus Toen ik een kind was, speelde ik in mijn dromende hoofdrol uit de sprookjes die ik las.Ik vond het huis tussen de donk're bomen,ik vocht met draken, reuzen, maar ik wasbang in het donker dat ze zouden komen. O jeugd voorbij! Toen ik, nog eens bezield,de reus het ronde oog wist te doorsteken,heb ik de spiegel van mijn droom vernield;en met mijn angst is mijn geluk … [Lees meer...] overGedicht: J.W. Schulte Nordholt • Polyphemus

Arapaho — de vrouwen der hemellichamen Zon en Maan verlangen op aarde te trouwen.Maan heeft de vrouwen lief: zij kijkenhem betoverd aan. Zon wil geen vrouwen:zij trekken muilen en knipperen met de ogen.Hij heeft van waterdieren de grote bolle ogen lief.Beiden dalen af op aarde en zoeken.In de hemel terug toont Maan zijn mooie vrouw.Zon heeft een dikbuikige pad met korte benen. … [Lees meer...] overGedicht: Willy Roggeman • Arapaho — de vrouwen der hemellichamen

Unit operations Wat snotgroene zachtheid op bewustzijn,partituur met aleatorische stilten: 'Betty is wijnrood.Milena een holtestructuur.Anaïs geurt als mimosa.Immanuel Kant zit in de kruising van 2 rechten.Het ik is de groei van zijn duimnagel.' … [Lees meer...] overGedicht: Willy Roggeman • Unit operations

de toekomst wie graag de toekomst wil kennenvindt blijkbaarde hele troep nog niet voorspelbaar genoeg licht de sterkste lichtbrontrekt wel de meeste insekten aanmaar niet de verstandigste … [Lees meer...] overGedicht: Gust Gils • drie gedichten

Tuinbaas De tuinbaas, met zijn valse bakkebaardenen roodgeverfde konen, dribbelt rondtussen de kassen en de kouwe grond;een bolhoed op zoals vroeger mijn vader. Als ik hem spreken wil doet hij bedaarderdan nodig is. Waarschijnlijk ruikt hij lont.We lopen samen op. Ik hou m'n mond,machtig in mijn gevoel van eigenwaarde. … [Lees meer...] overGedicht: Gerrit Achterberg • Tuinbaas

Stadsgezicht Zacht in het vochte regenvlies vervloeid,Staan plans van natte kleur, met kalme, pureKontoeren: donker-fonklend ookre muren,En daakjes van karmijnrood, dat stil gloeit Bij ’t fijne grijs der lucht, die klammig broeit.De scheeve dake’ en waggelende murenGlibbren van gave, glanzende glazuren,Door fijn, geduldig reegnen neergesproeid. Dat wou ’k, als in email, dun … [Lees meer...] overGedicht: Jan Veth • Stadsgezicht

Dit ene vraag ik nog Dit ene vraag ik nog: laat mij wat tijdtussen de maning en het uur van halen,opdat ’k beseffe: dit kleed werd te wijd;en voele: hier kan ’k niet meer ademhalen. Ik bid u, roep niet zonder waarschuwingmijn naam. Er is werk, dat ik af moet maken.Een valse plooi in ’t hart streek eer ik gingik graag nog glad. Er zijn nog andere zaken. Een stem fluistert met … [Lees meer...] overGedicht: Henriette Roland Holst • Dit ene vraag ik nog

Michel van der Plas (schreef dit gedicht waarschijnlijk op of vlak na 28 mei). Gij leest vanavond niet: Veiligheidsraadging machteloos uiteen. Jan Smuts verslagen.Strijd in Gemeenteraad van 's-Gravenhage.Meisje raakt onder tram in Weimarstraat. Gij leest het niet en deze avond slaatúw hart niet luider dan de andere dagenom: Massagraf ontdekt; Acute vragen;Onthullingen … [Lees meer...] overGedicht: Michel van der Plas • Gij leest vanavond niet

Lezende Titus De zoon, zo dierbaar, die hem alles deed vergeten,is op een blanken morgen voor zijn vaer gezeten,wanend zich onbespied, terwijl hij lachend leest— aandachtige ogen onder licht-geheven brauwen,de mond zacht open — in een boek vol geest.Zie, sierlijk als bij eedle vrouwenstoomt heel zijn gouden haar met ronde krullen afen de baret is niet op 't hoofd, zij wil … [Lees meer...] overGedicht: Jan Engelman • Lezende Titus

Met grote letters Met grote letters wil ik schrijven:‘Liefde is het hart van het heelal.’Onzin, iets voor Dante – liefde isbij elkaar zitten, zwijgen,willen zeggen wat je al langweet en toch niet zeggen kunt,zuchtend opstaan, heen en weer lopen,spelen met de voet van een glas. Weten: ze heeft verdriet ener niets aan kunnen doen, angstzien, onrust, toch blijven waarje … [Lees meer...] overGedicht: Gabriël Smit • Met grote letters

Een vreemde tijger Hoe kan men een zoon van vijftroosten voor doodsgedachten?Alle bedenksels falen,behalve de reïncarnatie. Dus oude oma is nueen tijger? Ja jongen, maar niet in Artis,niet in een kooi,niet een tijger die ijsbeert. Zij die haar leven lang leedonder de tyrannievan geldgebrek, echtgenoot, crisis,roddel en burenruzies,die verzoend heeft en … [Lees meer...] overGedicht: Willem Wilmink • Een vreemde tijger

Wij loopen met zwerversvoeten op netgeharkte paden, En staren door dichte vensters naar schepen aan de kaden. Wij gaan met onze vrienden het leven overleggen En weten toch precies wat de anderen zullen zeggen. Wij meten met slechte maten, de lengten van zeeën en landen En raden nimmer vooruit waar ons lichaam eens zal stranden. Tot wij dit kleine antwoord vinden als het … [Lees meer...] overGedicht: Clara Eggink • Wij loopen met zwerversvoeten op netgeharkte paden

Rembrandt Liefde en vrede in het warme bed.Het dal der slaap regent vannacht weer vol.Paarden gaan langs de horizon op hol.Hoog van de tinnen van de hemel steekteen engel zijn luidruchtige trompet. Dat alles sterft wanneer de dag aanbreekt.De hanen kraaien spleten in 't gordijn.Een man vindt in de eerste schemer zijnpenseel, op 't morgenblanke linnen zet hij neer wat … [Lees meer...] overGedicht: J.W. Schulte Nordholt • Rembrandt

Ik heb in verre stad… Ik heb in verre, verre stadeen zuiver meisje lief gehad;het zuiver meiske minde mijnen wilde eeuwig van mij zijn. Maar eeuwig is een lange tijd,heel lang voor éen aanminnigheid;ik heb ze dat toen ook gezeid;toen werd ik 't minlijk meiske kwijt. Toen heb ik nog in meen'ge stadzoo meenig deernke lief gehad;maar als ik dacht haar lief te zijn,minde … [Lees meer...] overGedicht: S. Bonn • Ik heb in verre stad …

De polder Uit het weerbarstig water moeizaam opgewrongen,door een verbeten wil tot aardklomp saamgeklauwd,ligt in de ranke omraming van ’t rechthoekig houtde polder. In de hoeven, mensenschuw, gedwongen in ’t hartbeklemmend juk der mateloze eenzaamheid:staalharde levens, als kristallen afgezetdoor de getemde grond; gericht naar oude wet,rechtzinnig, karig van gebaar en … [Lees meer...] overGedicht: Truus Gerhardt • De polder