ach nee ja nee ach maar zeg het, kan het dag ja nee ach nee ja kan het ja nee ja nee zeg nee ja nog maar ach nee ach zeg ach nee ja nee maar ach toch maar zeg ach ja nee G.P. Fieret (1924-2009) uit: Schaljapin of Stachanov (1980) ----------------------------------- Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail. … [Lees meer...] overGedicht: G.P. Fieret • ach nee ja nee ach maar zeg

Uit Orensnijder tulpensnijder, de eind vorig jaar opnieuw uitgegeven bloemlezing uit het werk van Paul Rodenko. Legende (Hofvijver) Het donker wiegelt. Uit de langspeelplaat van de Hofvijver weken zich de eerste nog trage daggeluiden los. Er is een staag gezoem, een onderaards rumoeren: reeds zingt het zonnewater in de koperen ketels van de nacht. – Mussen sissen in … [Lees meer...] overGedicht: Paul Rodenko • Legende

Het totale voetbal Strik, Colombain, Van Beveren en Haan, Pijs, Fransen, Bleijenberg en Advocaat, Matthijssen, Overweg, Rep, Kwakkernaat, Beek, Van der Kuijlen, Lelieveld en Zwaan, Van Eeden, Hovenkamp, Kleton, Cabo, Schneider, Kornelis, Bos en Klijnjan, Smid, Krijgh en Oosterwold, Drost, Kolkman, Van Kraay, Fernandez, Hoeben, Tetteroo. Walbeek, Van Esdonk, … [Lees meer...] overGedicht: Nico Scheepmaker • Het totale voetbal & Das totale Fussball

Interieur Dat 't bestaan leeg is geloof ik graag, ik kijk om mij heen, 't hok waar ik woon is leeg inderdaad, geen van de naden waar de wind doorjaagt, heb ik gedicht, genoeg meubels tot zitten, ik lig in een bed, maar stofferen, ho maar, geen schilderijen, geen kleed, geen vrouw. Ja, dat laatste. Waarom niet? Ik sta ook voor een raadsel, maar sta nog steeds, niet … [Lees meer...] overGedicht: Louis Th. Lehmann • Interieur

Dagelijkse Berezina tweetand hangt tegen geentand hangt tegen valsgebit en hoogheup klist aan laagheup klampt kromheup aan naast slefvoet vóór slefbeen sluipend achter sufbeen met knokel- vorst en reutelzwart in de klapperlip om de kreukmica rond ivoormat van kristaldofte in de wankelslinger van mantelrouw en zorgenhaar en kwetterpijn vóór stoelgang en wondzalf in het … [Lees meer...] overGedicht: Paul de Vree • Dagelijkse Berezina

Toewijding De dag was wit en ging gelijk voorbij; Er zwierven in ons om veel vlakke stemmen, Zoo in een vijver laag de visschen zwemmen, Glad glippen met een tooverig geglij. Verzonken lag de grond in nevelarij, Er groeiden raadsels dicht als warre bremmen, Wij zagen kiemen tot bezinksels stremmen.... De dag was wit en ging gelijk voorbij. En nu er de avond is, … [Lees meer...] overGedicht: Jac. van Looy • Toewijding

Dubbel-zang. - ‘O mooie Vogel, wat? hoe wilt gij van mij gaan?’ - ‘“Uw Kooi is mij te eng, ik klaag om ruimt' en hemel, O ik versnak zoozeer om 't vederig gefemel Van mijn gespreide vlogels ganschlijk uit te slaan. Om mij te menglen in het opperste gewemel, Om daar in 't Licht te zijn, stil in dien glans te staan Als eene flonkersteen, die werd in licht gevaân, O, in … [Lees meer...] overGedicht: Jac. van Looy • Dubbel-zang

Want met een hand van vuur want met een hoofd van ijs, en met doorboorde trommelvliezen, en met een keel van stro, en met een stenen hart, en met verwarde longen zonder adem, en dan – nu komt het – met Boy, mijn hond die was als ik, en met mijn vriend die is gestorven en die geen bloemen wenste zonder graf, en met mijn vrouw, en nog een vrouw, en andere vrouwen die ik … [Lees meer...] overGedicht: Gaston Burssens • Want met een hand van vuur

Het wapen van de mus Mus - onkruid onder de vogels zo huishoudelijk gewoon en kleurloos de grond van ons bestaan zijn orgeltoon Zijn jingle weerklinkt overal waar kruimels een speldeprik eten een vingerhoed water en zand … [Lees meer...] overGedicht: J. Bernlef • Het wapen van de mus

De grijsaard en de jongeling Grootsch en meesleepend wil ik leven! hoort ge dat, vader, moeder, wereld, knekelhuis! - ga dan niet ver van huis, en weer vooral ook het gespuis van vrouwen buiten uw hart, weer het al uit uw kamer - laat alles wat tot u komt onder groote en oorlogszuchtige namen buiten uw raam in den regen staan: het is slecht te vertrouwen en niets … [Lees meer...] overGedicht: H. Marsman • De grijsaard en de jongeling

De nacht gloort koud als gepolijst zwart marmer. De sterren, wier geheim geen droom meer teelt, maken mij nog een lieve illuzie armer met het precieze van hun roerloos beeld. o Mathematische Orde, niets verheelt ge nog van 't Leêg des drooms aan een Beschermer; mijn bloed vloeit niet meer inniger en warmer, als toen 'k mij, zalig, dacht door 't licht gestreeld, dat op … [Lees meer...] overGedicht: Urbain Van de Voorde • De nacht gloort koud als gepolijst zwart marmer

Mijn noest bestaan is het fatale smachten, uit donkren doem van Ruimte en van Getal naar 't onbewust heil van uw zuivre nachten. Gij zijt de derde Pool van mijn heelal, waarheen mijn ziel gaat noodgedwongen trachten, magneet op zoek naar evenwicht in 't Al, vloekbaar gedwarsboomd door onreine machten dat nooit haar as met de uwe samenval! O de eindpaal daar die staat … [Lees meer...] overGedicht: Urbain Van de Voorde • Mijn noest bestaan

Vijfjarenplan Ik hou van jou. Hou jij van wat niet kan. Hou jij van je capaciteiten, ik van je gebreken. Jij van je trots, en ik van hoe die zacht kan breken in mijn armen. Jij van je moed. Ik van je zwakte nu en dan. Hou jij van de toekomst. Ik van wat voorbij is gegaan. Hou jij van de honderd levens die je wilde leven. Ik hou van dat ene dat is overgebleven en van … [Lees meer...] overGedicht: Herman de Coninck • Vijfjarenplan

Damesportret van Rossetti De boezemweelde en ontblote armen, de opschik en het mateloos gebaar van zelfvergoding en vervalst erbarmen drukken de roos weg die zich in het zwaar over de schouders heen willende haar gedraagt als sneeuw. Niet om zich bij te warmen dwaalt ook de blik, de ogen in het naar gezicht doorlicht van kruisende alarmen. Maar volg de lijn van de … [Lees meer...] overGedicht: Max de Jong • Damesportret van Rossetti

Geschenk Ik was klaarwakker in mijn droom, schreef een niet te keren gedicht, het schreef zichzelf, een heldere stroom, mijn pen gleed als een veer zo licht. Ik schreef het in een blinde drift en toen het uitgeschreven was, verliet het mij, het lopend schrift verliep tot zilvergrijze as. Verward sta ik aan het vensterglas, de straat ligt door de maan … [Lees meer...] overGedicht: Jaap Zijlstra • Geschenk

De stillen Eenzaamheids achterdocht, gevoed door waan, Kweekt groter kwaad dan roekeloos vergeten Van wetten, waardoor veiligen zich weten Behoed tegen een snel en stout vergaan. Wie zonder schaamte geile lust belijden, Maken zich schuldig, maar zij weten toch De grootste zondigheid van 't kwaad te mijden. Alleen wie, braafheid huichelend, bedrog Plegen met … [Lees meer...] overGedicht: Anton van Duinkerken • De stillen

Thuis op het kerkhof Tussen de zerken, lezend het verleden Van deze kleine stad, waaruit ik kwam, Waarheen ik telkens wederkeer, vernam Ik achter mij stil naderende schreden. Verwonderd zag ik om. Even beneden Het kruis in 't midden draagt een vrouw een vlam. Dit stenen beeld, vlak naast een treurwilgstam, Stond of 't gereed was, op mij toe te treden. Geen levend … [Lees meer...] overGedicht: Anton van Duinkerken • Thuis op het kerkhof

‘De eer’ staat in Oorlog. Verzen in staccato van Agnita Feis. De eer t Is een kanon. 't Is een geweer.... Men schiet. Men moordt: Maar 't is voor d'eer! Men steekt elkaar een mes in 't hart, … [Lees meer...] overGedicht: Agnita Feis • De eer

Gedicht De weg van de liefde weg naar de liefde. En hardop. Zijn kardinale waanzin, het Listig lichaam, de celebratie van zijn Waarheid. Gaat hij in het verlaten licht. Duurt de winter de uren van het leeggemaalde Leven, in dit dal van dood. In dit dal. Nabootsend de wellust, de korruptie van Het bloed, aan de stenen van vernietiging. … [Lees meer...] overGedicht: Nic van Bruggen • Gedicht

De dood heeft geen geheim dan het begin. Is er een wekker die je dronken slaat, of die je, verder weg, ontwaken laat? Je ademt langzaam uit, maar niet meer in. Dan tolt de wereld uit je lichaam weg. Het bloed stroomt uit, een kerkdienst is voorbij. En vogels bloeien op, want het is mei, en nieuwe woorden worden blootgelegd. De dood is dus eenvoudig, zo te … [Lees meer...] overGedicht: Nico Scheepmaker • De dood heeft geen geheim dan het begin