Onlangs verscheen een bloemlezing uit de Eenzame uitvaart-verslagen van F. Starik, getiteld Dichter van dienst, uiteraard inclusief de voorgedragen gedichten (van Wim Brands, Maria Barnas, Anneke Brassinga e.v.a.). Voorproefje hier. Hieronder een gedicht van F. Starik zelf. Het bijbehorende verslag is hier te lezen. Afscheid van een onbekende Er is een man gestorven en ik … [Lees meer...] overGedicht: F. Starik • Afscheid van een onbekende

  Vandaag een gedicht uit SPRKFV, een bundel dagboeksonnetten van Guido De Bruyn, waarin hij in de huid kruipt van componist Sergej PRoKoFjeV. XXVI Drie dollar is mijn kapitaal. Ik leef van koekjes.Vandaag benaderd door een operettetenormet een sikje. Of ik een musical wil schrijven,succes gegarandeerd, want ben ik niet de edel- … [Lees meer...] overGedicht: Guido De Bruyn • XXVI

  Uit Mijn dood en ik, Remco Campert’s nieuwe bundel (gedichten over zijn naderende dood). ik kijk naar buiteneen boom die bloeitalles leefteen vogel die zwenkteen mens die looptik kijk naar binnen:de dood die groeit … [Lees meer...] overGedicht: Remco Campert • drie gedichten

‘zit t vlekje’ is voor u door Erik Jan Harmens uitgezocht uit zijn nieuwe bundel kom (nog een voorproefje hier). zit t vlekje op de monitorof op t opde monitorweergegeven orgaan … [Lees meer...] overGedicht: Erik Jan Harmens • zit t vlekje

Moedertaal (Vertaald door Pieter Muysken) Meer dan 6000 talenzijn er in de wereld de meeste van een minderheid,maar jou, Papiamentu,draag ik het dichtstbij mijn hart … [Lees meer...] overGedicht: Hilda de Windt Ayoubi • Moedertaal

Uit Hopper op de heuvel, de nieuwe, door het werk van schilder Edward Hopper geïnspireerde bundel van Roel Richelieu Van Londersele. Bij ‘Zo’n dag’ hoort het schilderij ‘Sunday’. In de bundel eveneens een Engelse versie van alle gedichten, vertaald door Paul Vincent. Zo'n dag de man, het naamloos uithangbordvan een straat van onbekende leegtezonder vuur rookt hij een pauze … [Lees meer...] overGedicht: Roel Richelieu Van Londersele • Zo’n dag

Uit Huis Huid, de nieuwe bundel van Theo Monkhorst, een cyclus over “het huis dat ik ben en waarin ik woon”. Ik leef mijzelf in deze kamer, dit gepleisterde gewelf,honderd jaar geleden zwetend gestuuktdoor een jonge snordrager geliefd bij vrouwenom zijn glanzende spieren. Klaasnoem ik hem omdat hij die naam verdienten een leven, … [Lees meer...] overGedicht: Theo Monkhorst • Ik leef mijzelf in deze kamer

Iktsuarpok aan de overkant op het balkon zwaait iemandiemand uit op een sneeuwvlakte vertelt een televisiepresentatorhoe je een iglo bouwt en hoe warm het daar kan zijn bij het stoplicht op de hoek schudt een hondwater uit zijn vacht, vecht een manmet zijn paraplu, klapt hem dicht, keertzijn gezicht naar een waterige zon … [Lees meer...] overGedicht: Dorien Dijkhuis: Iktsuarpok

Uit De grom uit de hond halen, de debuutbundel van Iduna Paalman. Ontvangstbevestiging Mail gestuurd aan oude liefde kikkerdril gevonden afgewacht. De vlier bloeit – vroeger trokken we er siroop van en dacht ik dat mannenzaad ook zo rook – ergens ligt iets te rotten, ik krijg geen antwoord maar dat komt misschien omdat hij een jonge vader is, de sloot leeft, er moet … [Lees meer...] overGedicht: Iduna Paalman • Ontvangstbevestiging

Uit De minderweter, de nieuwe (“monter gestemde en caleidoscopische”) bundel van Pieter de Bruijn Kops (voorproefje hier) Nachtimpressie Stad gaapt cafés dicht zwarte bezwangeringrust uit lantaarns walmt schemeren avondlijknat wegdek straat sleept stil de nacht voortschamele klank van een verre voetstap … [Lees meer...] overGedicht: Pieter de Bruijn Kops • Nachtimpressie

Uit de onlangs verschenen Verzamelde gedichten van Menno Wigman. Burger King Was er een tijd dat ik hier boven stond,mijn mond vol Proust en Bloem, mij hoor je niet,niet meer. Wat heeft het nog voor zin om ineen taal te denken die geen tanden heeft?Ik sta alleen. Mijn woorden zijn naar god. … [Lees meer...] overGedicht: Menno Wigman • Burger King

De wens Wat als het niet de schuld isvan mijn krappe jas. Wat alsde hele wereld past, maar nietbij mij. Wat als straks blijktdat ik al jaren word gemistin het heelal. Wat zou ik gatenspringen in de lucht. Wat benik buitenaards. Wat mij nogmooier lijkt is dit: dat ik tweevleugels van mijn vader krijg.Dat mijn moeder voor me staaten zegt: verbaas ons maar.Dat brullen wil ik … [Lees meer...] overGedicht: Bart Moeyaert • De wens

Uit Het is het huis dat niet goed alleen kan zijn, de nieuwe bundel van Jana Arns, over onder meer “het gevecht met anorexia nervosa en de zorgen van elke ouder om een kind dat niet meer onder de vleugels past”. Dochter Ze zet de tijd luider.Groeit uit haar dagboeken. Draagt de week binnenstebuitenom niet naar huis te moeten. Ze kleurt enkel nog met lippenstift,buiten de … [Lees meer...] overGedicht: Jana Arns • Dochter

Uit Gezondheid!, de nieuwe bundel van Lévi Weemoedt. Liefde onder ambtenaren ’s-Hertogenbosch, 12-06-2019 Geachte mevrouw Visser, beste Marianne, Als gevolg van een reorganisatiebinnen onze liefdesrelatiemoet je ondanks jouw bevalligheid,rekening houden met boventalligheid. … [Lees meer...] overGedicht: Lévi Weemoedt • Liefde onder ambtenaren

Hieronder de eerste twee gedichten uit De beproevingen van Álvar Núñez Cabeza de Vaca van H.C. ten Berge, waarin in 45 scènes een rampzalig verlopen veroveringstocht uit 1528 wordt beschreven. 1 Op de tuibrug naar Tampa,staal en beton dat fraai gelijnd en hemelhoogde baai boven ravottende dolfijnenin een lange glijvlucht overspant,de zon trotseert en de orkaan weerstaat,denk ik … [Lees meer...] overGedicht: H.C. ten Berge • De beproevingen van Álvar Núñez Cabeza de Vaca

‘wat aan haar voorafging’ is het openingsgedicht uit Tere stengels van Shari Van Goethem, waarin ze “de leegte armen en benen geeft”. wat aan haar voorafging de avond waarop we nog van niemand warenstaken we onze natte neuzen in het zandook de dagen daarna was ons snot nog korreligmaar het voelde niet meer zoals toen we huildenomdat ademen moeizaam ging. we huilden … [Lees meer...] overGedicht: Shari Van Goethem • wat aan haar voorbijging

Het eerste gedicht uit de afdeling ‘Veld’ staat in Oog, de nieuwe bundel van Eva Gerlach: “In negen afdelingen komt een beweging op gang die een orkaanachtige spiraal aanjaagt. De verheviging piekt tegen het eind van de bundel, gevolgd door de stilte in het oog van de orkaan – waarna alles zich in omgekeerde richting kan hernemen.” Veld (1) Juist als ik denk dat ik je … [Lees meer...] overGedicht: Eva Gerlach • Veld (1)