Gekleed of naakt Je bent zo mooi in je volmaakte wezen; gekleed of naakt, je bent altijd zo mooi. ik zie je het liefste naakt en uitgelezen, maar ook zo graag in je gepaste tooi. Een vogel is ook mooi in al zijn veedren, jij bent gekleed als alle vogels saam: roodborstjes, gaaien, kleine, kloeke, teedre, duizenden. Ook die ‘k niet ken bij de naam. … [Lees meer...] overGedicht: Bertus Aafjes – Gekleed of naakt

Kleinood Hoe het als terloops de eigen plaats vond in een stenen wereld, niemand in de weg, net tussen macadam en stoeprand. Kwetsbaarder dan vlees en bloed bestaande dankzij minder dan één vingerhoed bijeen gewaaide aarde.  … [Lees meer...] overGedicht: Inge Boulonois – Kleinood

Uchtend-liefde Zilver zijn de wegen, Zilver zijn de weiden, Zilver van den peerlen-dauw, Dien de feeën schreiden. Zingen doet de stilte ... Zingen psalm-akkoorden ... Zingend naar elkander gaan Al ons liefdewoorden ... … [Lees meer...] overGedicht: Alice Nahon – Uchtend-liefde

Priester schiet duiven in kathedraal Heel even staat hij in een bui van veren een korte sneeuw een kolk van kleine pluimen weerspiegeld in de vloer een ademloze vrede terwijl het schot weerkaatst tegen de zuilen. De lichte buit begeerd de vogel weerloos als room geschept gelegd tegen zijn huid aanspoelend in een golf van bloed ontroering de kerk zet in de zon haar … [Lees meer...] overGedicht: Aleidis Dierick – Priester schiet duiven in kathedraal

Geen gezicht, geen handen … Geen gezicht, geen handen, geen haar, en altijd een ander. Het is weer de geur van een vreemde mantel, zo dichtbij als die geur, maar ook zo onzichtbaar, ook zo voorbij. Ik kijk naar de hei, naar de mistige, eenzame berkjes en denk hoe ik het moet zeggen, hoe moet ik het zeggen dat, ik ben weer gelukkig, weer net zo alleen als vroeger, ik … [Lees meer...] overGedicht: Rutger Kopland – Geen gezicht, geen handen

Uit Het alfabet, een boekje van Theo Sontrop met tekeningen van Joost Roelofsz. F 'Fuck flowers,' sprak de man die de natuur verachtte, maar als het sappig ooft hem later tegenlachte, ontging hem hoe er op zijn wenken was gevlogen, wijl hommel, bij en dar zich weerden naar vermogen H Huilen? Te laat, en voor straf nog gespleten. In het Huis hokt de Baas, Hij heeft … [Lees meer...] overGedicht: Theo Sontrop – vier kwatrijnen

Gedrag niet dat ik het ben niet dat jij het bent maar dat er op een waaierige middag in maart sprake van ontmoeting is dat we op straat tussen mensen elkaars gezicht zien, tussen gezichten naar elkaar toe gaan, tussen gezichten elkaars gezicht zien verontschuldigend lachen omdat we elkaar nog niet kennen maar wel een week geleden bij vrienden hebben … [Lees meer...] overGedicht: Ankie Peypers – Gedrag

De dood Laat mij mijn donzen vleuglen vouwen om uw bang geworden hart, dek met mijn ruischend zwaar geveder de donkre oogen van uw smart. Berg in de erbarming van mijn handen uw verbijsterd blind gelaat, schuil uw schuw, geschonden leven in mijn schemerstil gewaad.- Wijd en donker ruischt het water om de bloem besneeuwde boot... Roerloos ligt ge en … [Lees meer...] overGedicht: Truus Gerhardt – De dood

Uit Planeetversterkers, de nieuwe bundel van Johanna Geels, die haar uitgever niet wil uitgeven. Lees er hier meer over. Nog net zo roze niet vergaan Het witte bontjasje met bijpassend mutsje werd onlangs geofferd op Nova Zembla en begraven in walvissenvet. Er werd gehuild. (op het bevroren altaar dat daarna op een druipkaars leek) Vandaag loop ik warm en … [Lees meer...] overGedicht: Johanna Geels — Nog net zo roze niet vergaan

Er was een man toch? er was een man er waren zijn woorden die klonken als een geruis en ik was er was we waren in het water … [Lees meer...] overGedicht: Myrte Leffring – Er was een man

Proeve van minnezangen en idyllen van Hendrik Tollens is een van de nieuwe titels in de DBNL van deze maand. Egon en Licida Herder Egon, vlug en aartig, Ging van Licida verzeld, Weidend beider blanke kudden, Koutende langs 't groenend veld. Egon praatte 't schoone meisje Snaaksche herdersgrapjes voor; En de jonge lieve schoone Was ten eenemaal gehoor. Beiden … [Lees meer...] overGedicht: Hendrik Tollens – Egon en Licida

Kinderland Als ik ontwaakte onder 't zolderdak, in goede geur van appelen en hout, was het weer daar: de pijltjes tintelgoud van 't licht, dat door de fijne spleten brak. Eén streep, die trillend als een gouden speer schuin inviel - ik kon, reikende opgericht, mijn vinger doopen in die baan van licht, - dan legde ik, bevredigd, mij weer neer. … [Lees meer...] overGedicht: Ida Gerhardt – Kinderland

Vroege voorjaarsavond Het ongelezen boek viel naast hem neder; Hij streek langs de ogen met een vage hand, En keek naar buiten: 't eerste lenteweder Betoverde het schemerende land. Er was een waas van het aanvanklijk lover Om het afzonderlijke, zwarte hout, En iets als zoelte zweemde de avond over, Maar waar de wind zijn vleugel sloeg was 't koud. De lenten … [Lees meer...] overGedicht: J.C. Bloem – Vroege voorjaarsavond

Vandaag in 2009 overleed Fritzi Harmsen van Beek. In de DBNL is sinds gister haar indertijd zo succesvolle bundel Geachte muizenpoot te lezen. Bij het weerzien zei de impertinente prinses: - Droomopwaarts heb ik een klein grauw vogeltje tam gemaakt dat mij slechts ritseling berokkent, liegt, verstopt en treurt. Ik ken alleen zijn nachtelijk gesnavel, later, … [Lees meer...] overGedicht: Fritzi Harmsen van Beek – Bij het weerzien zei de impertinente prinses

Drie dagen sliep Jezus Drie dagen sliep Jezus in 't graf, toen was hij verdwenen. Aan sommigen - zegt men - is hij nog verschenen in de dagen nadien. Anderen hebben daarin geloofd of meenden dat en waren tevreden. Die hem verrieden, stierven voor hem zoals Petrus het hoofd naar beneden*. … [Lees meer...] overGedicht: Pierre H. Dubois – Drie dagen sliep Jezus

De doornekroonbloem Toen Jezus aan ’t kruis hing, op Golgotha’s top, Toen hief onder ’t kruis een kleen bloempjen zich op, En ’t blonk er, als waren de blaadren bedauwd Met vonklende droppen van ’t zuiverste goud. De rechterhand Gods, zoo verscheurd en doorwond, Verhief zich ter plaatse, waar ’t bloemetjen stond; Daar leekte van boven een purperen drop, En ’t … [Lees meer...] overGedicht: Jan Poelhekke – De doornekroonbloem

Geranium Vanuit de slechtzittende schoolbank in een geur van stof oud hout en pis, onder hoge ramen in bladderend kozijn: het rood van de geranium. Mijn grootmoeder zwoegend boven een tobbe in de tuin, en naast het keurig tegelpad in rij, in het rood waarvan mijn opa op vergaderingen sprak: geraniums. … [Lees meer...] overGedicht: Hans Vlek – Geranium