Het grote voorkamerraam hebben we met houten strips in kleine ruitjes verdeeld. Erg gezellig staat dat. Er tegenaan staat de eettafel waar we zondags brunchen als Marc-jan terugkomt van het trimmen. * Als Marc-Jan z'n salarisverhoging doorgaat krijg ik misschien een autootje voor mezelf! Kan ik meedoen met de poule die ied're dag de kinderen haalt en brengt. En … [Lees meer...] overGedicht: Thomas Rap – vijf gedichten

Onder de deken van de koude denkt de aarde na. Drie maal drie en drie onthouden: poëzie en algebra. * Na een nacht waarin ik een meisje was dat urenlang – soms veranderde zij, op afstand, in mijn moeder – de elfstedentocht leidde, nu weer terug in Londen, de ontbijtlucht – de hindernissen van de tocht, onder de vloer door van een schuurtje, als meisje, als … [Lees meer...] overGedicht: K.L.Poll – drie gedichten

Gedragen kleding 1 Hun eens per week gewassen voeten in veelvuldig gestopte sokken in eeuwig gepoetste bottines gingen tweemaal 's zondags ter kerke in onwennig statige tred. Jij, vader, sprong er nog uit in je dure lakense jas, je streepjesbroek die - hoe is het godsterwereld mogelijk - fantasiebroek genoemd werd (en misschien nog wel wordt). … [Lees meer...] overGedicht: J. Eijkelboom – Gedragen kleding

De begrafenis van de dichter Plotseling reed hij (zoals altijd: waar vandaan?) op zijn racefiets naast hem In poloshirt met korte mouwen vanuit een zijstraat plotseling naast hem met één oog Kijkend naar de kist met 't andere op de weg, de werkelijkheid van asfalt, glas en katten … [Lees meer...] overGedicht: J. Bernlef – De begrafenis van de dichter

Elvis Peeters vertaalde gedichten/liederen van Henric van Veldeke, onlangs verschenen in Ik bid de liefde. Het zijn goede nieuwe tijden nu de vogels vreugd verspreiden, zingend, waar men bloemen ziet. Dit zijn de jaargetijden die ons graag verblijden, ik daarentegen ben het niet: mijn domme hart smoorde mijn lied, zodat ik hard en zwaar moet lijden aan het lot dat … [Lees meer...] overGedicht: Henric van Veldeke & Elvis Peeters – Het zijn goede nieuwe tijden

Uitvaart De Here had deze keer weer eens genomen en met grote droefenis hadden wij kennis gegeven en vertrokken wij om 2 uur van het sterfhuis. In de eerste volgauto's zwijgend de mannen: iets van aartsvaders hadden ze - hoewel de meesten toch maar gewoon kantoorbediende waren. Daarna onder troosteloze hoeden de vrouwen, in het volle ornaat van de trieste … [Lees meer...] overGedicht: Riekus Waskowsky – Uitvaart

You gets no bread with one meat ball uit een gestulpte kuip uit een miesbos vol donkere wakken sliep hij de ochtend in een blote klaarwaterzwerver een muitende buitelaar het was zo mooi als een brand om hem heen o zo lelijk als witte muizen hij snurkte een gat in de nacht en liet er een katje door komen met eiwijze handschoenen aan en ja daar begon de … [Lees meer...] overGedicht: C. Buddingh’ – You gets no bread with one meat ball

Uit de nieuwe aflevering van  Meander.   de natuurlijke tuin als de wolfsmelk haar blaartrekkende werk heeft gedaan wrijf ik wat norse zaaddoosjes uit mijn ooghoeken. vandaag een nieuwe dag onder een onzichtbare maan. in de nacht vloog een kerkuil voorbij, wit sjabloon tegen het dak dat donkerder was dan de lucht erachter. ik bedoel maar, dat is wat we … [Lees meer...] overGedicht: Elly Stolwijk – de natuurlijke tuin

Ook tussen de nieuwe titels in de dbnl: de destijds zeer populaire Alice Nahon.   De mensen gaan zover vaneen wanneer de schemering is nabij; ze worden er niet triestig om of ook niet blij. Ze speelden immers maar een spel waarin de ziel geen teken gaf; ze deden enkel met elkaar wat lief, wat laf. En met een gauw-vergeten groet een scheiding zonder lach … [Lees meer...] overGedicht: Alice Nahon –

Ik had u niet gevraagd... Ik had u niet gevraagd: gij zijt gekomen... Veel bloemen bloeiden in mijn stillen tuin; de zoele Meiwind wiegde kruin tot kruin vol teere bloesems, frisch als lentedroomen. Ik had u niet gevraagd: gij zijt gekomen, Muze der smarten, in mijn stillen tuin; daar bogen levenloos nu twijg en kruin, en bloem en blad verschroeide op plant en … [Lees meer...] overGedicht: Prosper Van Langendonck – Ik had u niet gevraagd…

• Forever young van Bob Dylan, in de vertaling van Robbert-Jan Henkes en Erik Bindervoet. • De taal van Bob Dylan Voor altijd jong Moge God je steeds behoeden Mag je krijgen wat je wou Mag je altijd doen geschieden Wat een ander doet voor jou Bouw jij ooit een ladder naar de maan Ga dan op stel en sprong En blijf jij steeds voor altijd jong Voor altijd jong, … [Lees meer...] overGedicht: Bob Dylan – Voor altijd jong / Forever Young

De tijd Ik zag het sneeuwgebergte, en op zijn voetstuk groeide Het trotsche cederwoud, dat eeuwenheugend bloeide; Een windje woei voorbij - ik zag den Liban weêr, En vond zijn naekten kruin, maer zag geen ceders meer. Ik zag onmeetbre hemelbollen; 'k Zag warelden door 't luchtruim rollen; 'k Zag rijkdom, grootheid, roem en eer; Een windje woei voorbij - dit alles … [Lees meer...] overGedicht: Joannes Nolet de Brauwere van Steeland – De tijd

Uit Alfred Schaffers Postuum. Een Lofzang, een van de nieuwe deeltjes uit de onlangs hernomen Slibreeks.   dat ik klem zit. als een mens achter glas. een bibberend, warm gehouden dierenleven. of de loop van een geladen pistool. in mijn mond houd: die koele smaak, van metaal. geen liefde, geen huid, wilde geuren of hars. alleen dat wetteloze … [Lees meer...] overGedicht: Alfred Schaffer – dat ik klem zit

Electriciteit Het is avontuurlijk te leven in een land vol electriciteit, waar de dingen eendrachtig streven naar een beetje beweeglijkheid. Je drukt op een knop en ze zoemen, ze schudden, bewegen en draaien, of laten zich 'bruikbaar' noemen omdat ze op hun manier naaien. Maar in werkelijkheid zijn ze alle (contant of met winkelkorting) uit de hemel op aarde … [Lees meer...] overGedicht: Nico Scheepmaker – Electriciteit

Uit Grond, de debuutbundel van Idwer de la Parra.   Kom terug Daar waar het lampje brandt, planken kieren, waar het kleed het tochten tegengaat, en waar de geur van natte doek op kachelrand zich mengt met zoet van melk waar schuim op staat – daar zit de nacht in blik, in plooien van het tochtgordijn, de nacht zweeft tussen kwasten, opgelost in … [Lees meer...] overGedicht: Idwer de la Parra – Kom terug

Geen heil als het heil. Geen heil als het heil in den echten echt, Waar de hoogste plicht en het hoogste recht, Met banden van armen, gekruist om den hals, Twee sterken verbindt voor eeuwig. Als Twee stammen vergroeid tot één statigen boom, Rivieren gevloeid tot één klaatrenden stroom, Breed breiden zij uit en dragen hun last: Twijgplooiende vrucht of weerspiegelden … [Lees meer...] overGedicht: René De Clercq – Geen heil als het heil in den echten echt

Nieuw dichtwerk in de dbnl: o.m. De Clercq, Kemp, Nahon, Van Langendonck, Swarth en Vuylsteke. U haat ik, kortstondige. U haat ik, kortstondige schitterpracht, Gezwollen week werk van één dag en één nacht. Naar zwammen zweemt ge, volgepropt Met gift en waan. De wandelaar schopt Uw scherm van den steel, uw schoon tot vuil. Noch houd ik van bloemen geplukt voor een … [Lees meer...] overGedicht: René De Clercq – U haat ik, kortstondige

Nieuw dichtwerk in de dbnl: o.m. De Clercq, Kemp, Nahon, Van Langendonck, Swarth en Vuylsteke. Rood Pioeneke. Rood Pioeneke, schoon Blauw-oog, Prachtengelen om dees hoogen boog, Met elk een hand aan dien hellenden hoorn, Vol druiven, appelen, spelt en koorn, Met de andere reikend - één blos, één glans Op wangen, in oogen - een rozenkrans; Uw ouders staan vóór de … [Lees meer...] overGedicht: René de Clercq – Rood pioeneke

In de oorlog werd Hans Keilson, de man die als honderdjarige alsnog een literaire sensatie werd, verliefd op onderduikster Hanna, en schreef 46 sonnetten voor haar, in het Duits, zijn moedertaal. Deze zijn nu vertaald in het Nederlands door Jos Versteegen: Sonnetten voor Hanna. XLVI Zo veel van wat ik deed in vroeger jaren komt mij vandaag zo vreemd, zo anders voor. En … [Lees meer...] overGedicht: Hans Keilson — Sonnet voor Hanna

Gister 80 jaar geleden overleed J.J. Slauerhoff.   Met Slauerhoff raakte ik het verst van huis, want het verleden was zijn vormeloze vrouw, maar in de leegte van het landschap zou de wijze haar eens ontmoeten, begerig en schijnbaar kuis. Niet het leven aan boord, niet de stadsgezichten, maar het balsturige ongeloof aan geluk en de trouw achter de ontrouw in … [Lees meer...] overGedicht: Ed Leeflang – Met Slauerhoff …

Nieuw dichtwerk in de dbnl: De Clerq, Kemp, Nahon, Van Langendonck, Swarth en Vuylsteke.   Gewoonte en lafheid Gewoonte en lafheid! 't menschdom eeuw'ge lompert, altoos benauwd alleen te gaan, laat zich door koning Zwaard en priester Domper den leiband onder de oksels slaan. Vergeefs zegt God: ‘Mensch, 'k heb u willen vormen naar mijne beeldtenis!’ … [Lees meer...] overGedicht: Julius Vuylsteke – Gewoonte en lafheid

Gedicht van vandaag staat in Ergens slapen de anderen, de nieuwe bundel van Marijke Hanegraaf.   Regels van de natuur Ben ik dat, met dat zitvlees en die bril en was ik anders als ik lenzen had gekozen noem het toeval, deze mens en het doelloze ontstaan een wonder nu ik er ben, kan ik niet meer zonder mij; is er een engel die om mij huilt of … [Lees meer...] overGedicht: Marijke Hanegraaf – Regels van de natuur

Onderweg Afscheid van Holland nemen valt niet zwaar, in Hilversum staat op beschaafd niveau een humanist te liegen; men hoeft maar een hand uitsteken om hem met een knop te smoren; uit Brussel is altijd muziek te horen. De weg naar 't zuiden weet niet meer hoe snel hij zich aan mij zal onderwerpen en ondertussen rijd ik de gemeente binnen van de verscholen … [Lees meer...] overGedicht: J.B. Charles – Onderweg

Niet te koop voor Paul D. In dit zijkamertje een prachtig schilderij waarop, geklemd tussen een huizenrij, een groentewinkel staat met kisten fruit, uitgestald op straat. Fruit waarvan Cézanne nog iets kan leren, blikken perzik en andijvie die Jasper Johns blameren. Dat schilderij, onder een strook bijna witte vitrage, daar haal ik 's middags mijn voedsel … [Lees meer...] overGedicht: Hans Vlek – Niet te koop

Een mug Een mug (de mug) beklimt, desnoods: bestijgt een olifant (de olifant). Zo gooide iemand eens een bal op. Deze stuiterde nog enige malen, bleef toen zo goed als stil liggen. Hans Faverey (1933-1990) uit: Gedichten (1968) … [Lees meer...] overGedicht: Hans Faverey – Een mug