•• De olifant van Oostzaan is één lang, verhalend gedicht, [...] een levendige en verrassende poëtische polyfonie. Een ode aan het onverwachte, met hommages aan onder anderen Louis Lehmann, Wim Brands en de letters A en O. Schrijf het op. Leg het vast. Lijn 392 komt voorbij. Zes passagiers. Bloemenmeisje tekent hartjes en vlinders op de stoep. Hoopje piccalilly op het … [Lees meer...] overGedicht: Erik Bindervoet – De olifant van Oostzaan (fragment)

Uit De maagden moeten bloeden, de debuutbundel van Katelijne Brouwer.  Het imperfectum Door de regen liep ik met een open jas. De ganzen herkenden mijn loopje ook al kregen ze die dag geen brood. Als ik met mezelf was drijvend in het water als een anemoon in bad. Als ik in stilte stond te koken, jam maakte, fruit waste, sneed en woog, de specerijen … [Lees meer...] overGedicht: Katelijne Brouwer – Het imperfectum

Uit Spiegelalbum, de nieuwe bundel van L.F. Rosen. Restanten Leg de vinger op de ook nu nog besluiteloze lippen en zie de laatste magere woorden bruin en korrelig worden op papier en in de ogen van hen die nooit in de spiegel kijken. … [Lees meer...] overGedicht: L.F. Rosen – Restanten

Uit Dwangarbeider van de poëzie, een keuze uit de tot nu toe verschenen zeven bundels van André van der Veeke. Clan Namen hopeloos gefixeerd door jaartallen Het hiernamaals blijkt een register op internet Ik ben op zoek naar ondergewaardeerde zwoegers, haastig gestorven landarbeiders, dienstmaagden Rauw volk van mijn clan, intussen bevorderd tot de eeuwige … [Lees meer...] overGedicht: André van der Veeke – Clan

Uit Zo kan het niet langer, de nieuwe bundel van Paul Bogaert. ZO KAN HET NIET LANGER Eindelijk, het nieuwe jaarverslag! De ragfijne terzijdes, de rondzwevende haakjes. Het constante geschud en gezift. Het gespin over het zeven van de verbeteringen en het verbeteren van de zeven. Het geklingklang aan de mond van de clichéoven. De hitte in de kruipkelder … [Lees meer...] overGedicht: Paul Bogaert – Zo kan het niet langer

Uit Gedurig nader, de nieuwe bundel van Huub Beurskens. Pianoklanken Of prelude, sonate of nocturne, of Chopin, Ravel of Liszt, uit een raam op tweehoog of uit geopende verandadeuren – wie die onverwacht ooit wat pianoklanken hoorde, enkele maten slechts, in een regenachtige ochtendstad, in populierenlaangeuren of dorpspleinschemer, … [Lees meer...] overGedicht: Huub Beurskens – Pianoklanken

Uit Rekonstruktie/konstruktie, de nieuwe bundel van sadà\exposadà (volgens het voorwoord bij de bundel niet de naam van een auteur, maar van een tekstcorpus). De derde bundel gaat vooraf aan de vorige twee (een | twee), en bevat een voorwoord waarin veel wordt toegelicht. Op de Coster-site nog twee fragmenten.   ‘in afkeer, bloed, draai en draai ziel-mijn, ontneem … [Lees meer...] overGedicht: sadà\exposadà – in afkeer, bloed, draai en draai ziel-mijn

• Pas verschenen: Over de vloedlijn. Willemijn Het begon ermee dat ik zei dat je de leukste poes had van West-Europa en dat je dat verkeerd wilde begrijpen, dat het geen pas gaf en flauw was en dat ik … [Lees meer...] overGedicht: Kees Klok – Willemijn

Uit Insect redux, de nieuwe bundel van Daniël Vis. O (I-III) I ik zet het beeld op tv stil, precies op het moment dat iemand begint te praten. de mond. het gezicht, het lichaam: alles staat op pauze. de spieren zitten vast in de vorm die ze maken net voordat het geluid naar buiten komt. de ogen iets wijder open dan normaal. ik pak een zwarte stift en … [Lees meer...] overGedicht: Daniël Vis – O (I-III)

Uit De zee heeft honger, de nieuwe bundel van Kira Wuck. . We nemen ons voor te vertrekken 1 Soms lijkt het alsof ik wind mee heb de doden mij vooruit helpen ik staar naar mensen die dichtbij staan alsof ze na het knipperen van mijn ogen verdwenen kunnen zijn ik wil dat er dingen aan mij blijven kleven … [Lees meer...] overGedicht: Kira Wuck – We nemen ons voor te vertrekken

Tuinkamer Deze kamer is een wilde tuin Met rijp fruit, late vlinders In je buik, en een lege schommel Die lusteloos zich verhangt Aan het onmogelijke moment Van jouw uitgestelde bezoek. … [Lees meer...] overGedicht: Ingo de Moor – Tuinkamer

Uit Contact, de nieuwe bundel van Maarten Inghels. Ars poetica Het gewicht van de wereld? Poëzie. De lekkende kraan in mijn keel? Poëzie. Poëzie. Poëzie. Wanneer ik mij verslik in mijn slaap en hoestend wakker word? Poëzie. Het zwijgen tussen twee hartslagen? Poëzie. De papiersnee in mijn middelvinger? Godverdomse poëzie. De ballon opblazen tot zijn maximale … [Lees meer...] overGedicht: Maarten Inghels – Ars poetica

Uit Gebroken wit, de nieuwe bundel van Victor Vroomkoning Anamnese in M. Broos en gemankeerd als ik zelf, heft hij mij bruisend welkom. ‘Gezondheid’ galmt hij tegen de lucide middaghitte. Slalommend door de dagen die wij een halve eeuw onthielden, slaat hij een blad- zij om waarop hij trouw juicht aan zijn bruid, nog immer naast hem, sneeuwen schoonheid … [Lees meer...] overGedicht: Victor Vroomkoning – Anamnese in M.

• Uit Bart Chabots nieuwe bundel Hosanna dagen. De zaken gingen weer eens voor het meisje – kom je mee naar boven? – riep ze – ik ben moe en moet morgen weer vroeg op om naar mijn werk te gaan ik heb mijn eerste afspraak al om halfacht – … [Lees meer...] overGedicht: Bart Chabot – De zaken gingen weer eens voor het meisje

• Uit Remco Camperts nieuwe bundel Open ogen, met veel gedichten over "hen die uit verre streken komen". Hebniks Deze wereld is een warboel weinigen zijn nog goed bij hun hoofd angst regeert hen angst voor de ander angst voor hen die uit vreemde streken komen dat ze je veilige huizen zullen betreden je dochter verkrachten je hond zullen eten angst voor mensen … [Lees meer...] overGedicht: Remco Campert – Hebniks

Uit Oefening in het alleenlopen, de nieuwe bundel van Kreek Daey Ouwens. gedic Als ik groot ben ga ik hardop praten. Ik ga praten als we eten. Ik ga praten buiten op straat. Ik ga praten als ik in bed lig. Mijn zusje en ik liggen doodstil. Buiten zwiepen de bomen tegen elkaar. Ik hoor ze door de muren heen. Ik moet plassen, maar ik durf mijn bed niet uit, ik durf … [Lees meer...] overGedicht: Kreek Daey Ouwens – Als ik groot ben

Uit Het trouwservies, de nieuwe bundel van Benno Barnard. Hé hond Op een dag in de Gouden Eeuw tekent Gerbrand van den Eeckhout (geb. 1621) met penseel en bruine inkt zijn jonge hond uit de losse pols, waaraan een vaste hand. De man glimlacht even om de bastaard, half labrador, half asvat. De kop zinkt op de voorpoten: nog voor de stroeve kurk … [Lees meer...] overGedicht: Benno Barnard – Hé hond

•• In 2015-2016 was Frouke Arns stadsdichter van Nijmegen. De gedichten die ze in die tijd schreef zijn gebundeld in Eigen terrein. Uit deze bundel zocht ze voor Coster het gedicht uit dat ze schreef bij de dood van dichter H.H. ter Balkt (in 2015), die de laatste jaren van zijn leven in Nijmegen woonde. Kleine elegie voor een groot dichter Rasp het bladgoud uit uw stem … [Lees meer...] overGedicht: Frouke Arns – Kleine elegie voor een groot dichter

Uit Zonder titel zonder jaar, de nieuwe bundel van Nicolaas Matsier. Druppel Er hing een druppel aan een tak, blank, vol gedachten. Niet veel was het dat hem ontbrak tijdens het korte wachten. Hij spiegelde het hoge en het lage, wat voor en achter was, een klein ovaal zeer licht te dragen onzichtbaar zwellend glas. … [Lees meer...] overGedicht: Nicolaas Matsier – Druppel

Uit Het zingen van de wereld, de nieuwe bundel van Marc Tritsmans. Gletsjertijd omdat onze ogen slechts zien bewegen wat past bij de maat van ons kleine breekbare bestaan dat opvlamt en alweer uitdooft liggen deze miljoenen tonnen wild water hier schijnbaar getemd aan de ketting een film waarvan het beeld bevroren … [Lees meer...] overGedicht: Marc Tritsmans – Gletsjertijd