Conversatie met mijn bloemen (7) Toen ik wistdat de bloemen mij hoorden,mij alleen,heb ik bekend dat ik het huis waswaar de man in woonde,die hen alle dagenwater van woorden gaf. Dat ik de stem wasdie elke avondde tuin beschilderdemet droeve muzieken in de bomen vol kandelaarsde kaarsen van de herfstdeed branden. En toen de bloemen wistendat ik luisterde,heeft de … [Lees meer...] overPaul Snoek • Conversatie met mijn bloemen (7)

Zeptunus (of wat anders) Om te zwemmen in een zee van asbestof om de brandende leer der bestuivingte verkondigen, moet men om zich heende brede greep van de wateren voelenals een kringspier van gekwelde kwallen,als een zomerworstelaar. En kalm, als op het voorhoofd van slachtveede slagpin. Want iets na het uur waarop de avondvoor nachtzwemmers invalt, voorblonde joden … [Lees meer...] overPaul Snoek • Zeptunus (of wat anders)

Ballade van een generaal Rood van roem en vet van nederlagenstaat de zich met dampend waterwassende generaal voor het raamvan zijn enige kamer. De vrouwen van zijn loopbaansneden aan twee zijden,want zijn buik is behaardmet kussen van zwaarden. Neerslachtig laat de generaalzijn mannelijke borsten, tijdenseen veldtocht in Europa opgedaan,gelaten hangen. Nat van water … [Lees meer...] overPaul Snoek • Ballade van een generaal

Aardrijkskunde Mensen van wolken en wind verzwijgenmijn ondergang. Immersde muur van mijn rugzit vol losse stenen. Ik weet mij bouwvalligen sta alleen. Waarom mogen dieren niet spreken, god,als de mensen zwijgen.Ik haat uw schepping meer,dan in het landschap mijn treinendan in uw witloof, mijn bitterheid. ••• De Vuren en de Lichten uitgedoofd Een lichtblauwe … [Lees meer...] overPaul Snoek • Aardrijkskunde