Gisteren was ik in Dublin, waar ik onlangs benoemd ben tot ‘External Examiner’ van de afdeling taalwetenschap. Dat is een functie die wij niet hebben, maar de Engelstalige wereld wel: je bent als buitenstaander verantwoordelijk voor alle examens die er in een jaar worden afgelegd. In het kader daarvan werd ik opgesloten in een kamer vol met papieren, alle antwoorden die de studenten van jaar 1 tot en met jaar 4 gegeven hadden op tentamenvragen en alle werkstukken die ze geschreven hadden.

Het universitaire systeem lijdt in Ierland onder soortgelijke problemen als in Nederland, zoals een overvloed aan managers die denken dat overal regels voor moeten zijn. Alleen bedenken Ierse managers soms andere absurde regels dan Nederlandse.

Zo hebben ze in Ierland bijvoorbeeld bedacht dat studenten bij tentamens altijd de keuze moeten hebben tussen een aantal vragen. In ieder geval in de eerste jaren is de eerste regel van ieder tentamen altijd zoiets als ‘Beantwoord twee van de volgende vier vragen’. Waarom het goed zou zijn, als studenten ter plekke kunnen kiezen is niet duidelijk terwijl de nadelen evident zijn (het is moeilijker te toetsen of de student de hele stof beheerst, de docent bedenkt allerlei vragen die misschien niemand beantwoordt). <-/p>

Sommige docenten hebben een manier gevonden om dat soort problemen op te lossen: ze bieden een schijnkeuze. De syntacticus hier laat studenten bijvoorbeeld kiezen uit een aantal zinnen die ze mogen ontleden. Die zinnen Ijn allemaal verschillend omdat ze uit verschillende woorden bestaan, maar feitelijk hebben ze dezelfde structuur.

Het was een kort bezoek aan Dublin. Inmiddels ben ik aangekomen in Manchester. Het Verenigd Koninkrijk is eveneens in de greep vam de managers, ben benieuwd wat ze hier voor objectieve maatstaven verzonnen hebben om het leven voor iedereen nodeloos ingewikkeld te maken.