Ik geloof niet dat Onze Taal nu meteen bedreigd wordt. Het heeft als ik het goed zie momenteel ruim 33.000 leden en dat is natuurlijk een gezonde financiële basis. Maar het zijn er ook weleens ruim 45.000 geweest. En het is natuurlijk vooral een schande dat jij geen lid bent.
Ik heb veel voor Onze Taal gewerkt, dus ik ben bevooroordeeld. Maar ik heb er natuurlijk ook niet zonder reden veel voor gewerkt, of omdat ik niks anders krijgen kon. Het is buitengewoon prettig en belangrijk dat er een vereniging is waarin mensen die geïnteresseerd zijn in taal samenkomen, of ze er nu voor gestudeerd hebben of niet. Wie er wel voor gestudeerd heeft, vindt er bijvoorbeeld een veel dankbaarder publiek dan op de gemiddelde bingo-avond. En iedereen vindt er gelijkgestemden. Wij mensen met belangstelling voor taal zijn niet de meerderheid; maar we vormen wel een grote minderheid, die elkaar hier kan vinden!
Dat alles geldt ook voor het blad dat die club nu al meer dan tachtig jaar maakt. De artikelen gaan natuurlijk niet allemaal over wetenschap, maar ze gaan wel allemaal over taal. En vaak gaan ze ook wel over wetenschap, of toch minstens een beetje. Of ze zijn in ieder geval ‘wetenschappelijk verantwoord’, zoals dat heet. Bovendien: als taalkundige wil je natuurlijk ook best een keer lezen over de worsteling van de recensent om muzikale ervaringen onder woorden te brengen.
Ik werk dus wel voor Onze Taal, maar heb er geen contract. Niemand heeft me opgedragen om de volgende opdracht te doen. Ik doe hem in je eigen belang. Kom, doe niet zo kinderachtig. Meld je aan.
Erik Geleijns zegt
Staat er nou echt dat de teloorgang van het verenigingsleven onderdeel is van de Nederlandse cultuur?
Marc van Oostendorp zegt
Dat lijkt me aantoonbaar het geval, inderdaad.
Gaston Dorren zegt
Volgens mij bedoelt Erik dat Marc het zo formuleert dat het lijkt alsof de teloorgang zelf ten onder gaat, wat Marc natuurlijk niet bedoelt. Maar, Erik, op Neder-L verschijnen teksten ongeredigeerd. En ik kan je, als (ex- en huidig) eindredacteur van diverse bladen, verzekeren dat ongeredigeerde kopij er altijd ongeveer zo uitziet. Dat geldt voor mijn eigen stukken net zo goed een eindredacteur nodig – vraag maar aan de eindredacteur van Onze Taal. En ook die laat zijn stukken ongetwijfeld grondig nalezen.
Of kijk anders eens naar een ongeredigeerd medium als De Correspondent. Ik ben daar een groot fan van, maar het wemelt er van dit soort 'vlekjes'. (Ik hoop althans dat daar geen eindredacteur rondloopt. Anders hebben ze een hele slechte, in ieder geval voor zover het om taalslordigheden gaat. Volgens mij doen ze er meer aan 'crowd-editing'.) Vreemde ogen zien altijd dingen die de ogen van de schrijver missen.
Gaston Dorren zegt
De vijfde zin van mijn reactie illustreert wat ik bedoel – en dat was niet met opzet.
Taalprof zegt
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
Hans zegt
Volgens mij is Schrijver de meest welwillende lezer van Schrijver die er bestaat, die altijd leest wat Schrijver bedoelt ongeacht wat Schrijver werkelijk neergeschreven heeft. Om te variëren op Gastons laatste zin: Schrijver ziet wat Andere Ogen niet ziet, namelijk de oorspronkelijke bedoeling van de tekst van Schrijver. En Andere Ogen ziet wat Schrijver pas veel later kan zien: wat er werkelijk staat.
Hendrik Jan Ahles zegt
Dat Nederland geen echte kioskencultuur heeft gehad is niet helemaal waar. Alleen stonden de kiosken niet op straat, maar op het station. In elk station met een hal kun je nog steeds één van de twee organisaties vinden die groot geworden zijn met de stationskiosk: Bruna (vroeger Internationale Lectuur Associatie ofwel ILA geheten) en de Amsterdamse Kiosk Organisatie (AKO).
Marc van Oostendorp zegt
Je gaat ervan uit dat er een 'werkelijke' betekenis is. Ik vraag me af hoe deze is vast te stellen.
Marc van Oostendorp zegt
Dat is inderdaad waar. Maar ik zou er wat voor geven wanneer er bij ons ook op iedere straathoek in de grote stad zo'n ding zou staan. Helaas, daarvoor is het nu natuurlijk voor altijd te laat.
Idealistic Pragmatist zegt
Kun je de rekening voor het lidmaatschap inmiddels met een creditcard betalen? Het is nameiljk voor mensen die in Noord-Amerika zitten bijna onmogelijk om dat per bankoverschrijving te doen. (Ik ben eigenlijk alleen vandaar niet meer lid; ik vind de vereniging op zich wel mijn steun waard.)