Het Surinaams-Nederlands is, naast het Sranantongo, de belangrijkste taal van Suriname. Deze taalvariant beleeft sinds 1975 een sterke bloei en beïnvloedt alle andere talen in het land. Toch is de instructietaal in het onderwijs nog altijd exclusief het Europese Nederlands, dat in Suriname vrijwel niemand spreekt. Het gevolg is taalonzekerheid bij zowel leerlingen en studenten als bij leraren en docenten. Die onzekerheid doet zich vooral voor bij geschreven teksten zoals opstellen, essays en tentamens, waar de leerling of student geacht wordt een duidelijk ander Nederlands neer te schrijven dat wat hij of zij gewend is te spreken. Structureel en strategisch taalbeleid, toch al nodig vanwege de veeltaligheid in het land, kan de taalonzekerheid helpen te bestrijden en tevens de prestaties van leerlingen en studenten in alle vakken verbeteren.