Gegroet, vrienden van de verscheiden neerlandici! Welkom bij weer een nieuwe aflevering van onze nieuwe slowquiz, waarin het niet gaat om het snelste of het beste antwoord, maar om de bevrediging die een weldoordacht of snedig verhaal ons allen oplevert. U krijgt het hele lijstje van neerlandici die we de komende week gedenken. Als u een verhaal hebt over een van hen, voegt u het bij de reacties toe. Het mag ook een persoonlijke herinnering zijn aan de confrontatie met zijn of haar werk, als het maar aardig is om te lezen.
Er zijn waarschijnlijk deze week niet veel neerlandici die u nog persoonlijk gekend hebt, maar dat hoeft ook niet. Ook als u een anekdote kent over een van de deze week herdachten, dan is dat waardevol. En het kan natuurlijk ook zijn dat een van hun publicaties uw leven heeft veranderd. Ook dan horen wij het graag!
U kunt uw herinneringen nog steeds kwijt bij de vorige afleveringen, want zoals het bij een slowquiz past bent u nooit te laat met het geven van een antwoord, waar u ook best even voor mag gaan zitten.
En u kunt natuurlijk ook nog altijd omissies in onze lijst signaleren!
Dit zijn de neerlandici die wij de komende week gedenken:
| zondag | 28-05 | Geen neerlandici geboren of gestorven | |
| maandag | 29-05 | Geen neerlandici geboren of gestorven | |
| dinsdag | 30-05-1927 | geboortedag | Jan Steenbeek |
| dinsdag | 30-05-1958 | sterfdag | Jozef van Mierlo |
| woensdag | 31-05-1911 | geboortedag | Cor Kruyskamp |
| woensdag | 31-05-1927 | sterfdag | Jan te Winkel |
| donderdag | 01-06-1853 | sterfdag | Jeronimo de Vries |
| vrijdag | 02-06-1631 | geboortedag | Joannes Vollenhove |
| vrijdag | 02-06-1997 | sterfdag | Wim Hendriks |
| zaterdag | 03-06-1904 | geboortedag | Theo Weevers |
| zaterdag | 03-06-1973 | sterfdag | Catrien Ypes |
Wat weet u nog van hen?
Ik voeg Catharina Ypes toe aan de lijst, overleden op 3 juni 1973. Maartje Draak schreef haar Levensbericht, dat als volgt onnavolgbaar aanvangt:
Catrien Ypes – zoals zij bij voorkeur ondertekende – behoorde al tot de ‘gezaghebbende’ ouderejaars toen ik voor het eerst de nieuwe behuizing van de Neerlandistiek in Amsterdam mocht betreden. Die was destijds op de bovenste verdieping van de Oudemanhuispoort-uitbreiding aan de Kloveniersburgwal. In het – ons eerstejaars toen groot en belangrijk lijkende – Seminarium (de ramen uitzicht gevend over de bomen van de gracht naar de mooie Zuiderkerktoren, carillon en al), leken alle draden van toekomstige vakgeleerdheid samen te komen. Hier stonden de boeken die je nodig kon hebben, hier zaten de hoogleraren in de tussen-kwartiertjes; hier werkten op alle andere tijden de ouderejaars, verdiept in hun mysterieuze taken. Het leek mij – groentje – allemaal hoogst belangwekkend.
In die lang vervlogen tijden waren er voor het Nederlands twee hoogleraren aangesteld: één voor taalkunde, één voor letterkunde; wij kenden geen lectoren, geen ‘medewerkers’ in allerlei rangen en standen, geen assistenten. Een candidaat knapte – waar nodig – kleine administratieve klusjes op voor de proffen. Er bestond verder geen inspraak, er waren geen openlijke protesten al kankerden en mopperden wij studenten wel degelijk in stilte. De eerstejaars gebruikten (of verknoeiden) vele maanden ‘om er in te komen’, want er was geen opvang of ‘begeleiding’. De ouderejaars lichtten ons zo nu en dan voor; bovendien bestonden er de bijeenkomsten van helios, waarin de candidaten èchte lezingen hielden!
Maar zoals middelbare school-leerlingen instinctief weten wat hun leraren waard zijn en welke capaciteiten mede-scholieren hebben, zo had ons ‘eerste jaar’ al gauw en als vanzelf dóór hoe het met de rangorde van de candidaten was gesteld. Catrien Ypes was ‘knap’ en belangrijk, dat wil zeggen iemand met een sterke ondergrond, ernstig, rustig en gedegen werkend, van een wel-bezonken oordeel; een jonge vrouw die wist wat ze wilde en op wie men kon vertrouwen. Ze was kunstzinnig en idealistisch, terwijl haar gevoel van humor haar gelukkig behoedde voor tè-braaf-zijn.
http://dbnl.nl/tekst/_jaa003197401_01/_jaa003197401_01_0020.php
Beste Marc, ik zou haar graag toevoegen, maar ik heb geen geboortedatum.
O wacht, ik heb hem al: 23 augustus.
Dat we deze week Wim Hendriks weer herdenken, doet ons er ook nog even bij stilstaan dat we nog altijd niet weten hoe het zit met ‘Dokumentaal of friet’!
Ja, daar zeg je zowat!
Ach, zowel Wim als Piet, de schrijver van zijn necrologie, zijn al tijden niet meer onder ons. Als student van de postdoctorale opleiding ‘Wetenschappelijk Bibliothecaris-B’ maakte ik een ‘objectieve bibliografie’ van Johan de Brune de Oude, en kwam zo met beiden in contact. Daaruit volgde een leerzame samenwerking die leidde tot de descriptieve bibliografie van Johan de Brune de Oude (1988), en nog vele jaren tot het opsturen van aanvullingen naar Piet vanuit diverse bibliotheken in binnen- en buitenland. De kennismaking met Wim had plaats in een stationsrestauratie waar nog gerookt mocht worden. Dat deed hij dan ook! Wel veel geleerd wat betreft letten op de miniemste details om drukken te onderscheiden.
En dan nog de herinneringen aan Jan Steenbeek. De leeuw van De Vooys noemde ik hem in gedachten, toen ik als student-assistent eind jaren ’70, begin jaren ’80 (van de vorige eeuw, Peter-Arno) klussen deed voor Wim Gerritsen en voor de bibliotheek van De Vooys. Steenbeek (van wie ik toen niet wist dat hij een voornaam had) was een man met een groot, breed hoofd met leeuwenmanen en altijd een pijp. Dat mocht toen nog. Een enkele keer moest ik bij zijn heiligdom aankloppen, omdat er een boek dringend terug moest naar de bibliotheek. Dat kon je hem dan maar met moeite ontfutselen, want eigenlijk beschouwde hij al die boeken als zijn eigendom. Dat gold des te meer voor oude drukken, die hij angstvallig op zijn kamer hield. Alleen als een renaissance-student er een echt, echt nodig had, wilde hij zo’n boek wel afstaan. Dat moest je dan wel eerst boven de vuilnisbak omkieperen om de tabak eruit te schudden. Helaas heb ik nooit college bij hem gevolgd.