Gegroet, vrienden van de verscheiden neerlandici! Tja, wat moet je nou over de komende week zeggen? Dat er rond Allerzielen geen neerlandici plegen te sterven, noch dat de in die periode geboren zuigelingen uitgroeien tot beroemde neerlandici? Er zijn nog 96 dagen in het jaar waarop wij geen neerlandici gedenken, dus het moet wel af en toe voorkomen dat je er zo’n week tussen hebt, en het is niet eens een record. Half juli hadden we een week waarop er op vier achtereenvolgende dagen niets te gedenken viel.
Laten wij daarom al onze aandacht deze week richten op de vier die wij wel gedenken, bijvoorbeeld de 115e sterfdag van Cornelis Den Hertog, de man aan wiens werk iedere Nederlander wel herinneringen heeft. Of op Victor van Vriesland, ook al een van die vergeten kleurrijke figuren, die twee dagen na zijn 82e verjaardag overleed. En misschien heeft er ook nog wel iemand herinneringen aan Rudy Kousbroek.
Ingrediënten genoeg dus om ondanks de kwantitatieve schaarste een spannende aflevering van de slowquiz te garanderen! (en u kunt natuurlijk ook altijd een van de 96 witte plekken in de lijst opvullen; niet door zelf te overlijden natuurlijk, maar door ons op het spoor te zetten van verscheidene vergeten verscheiden neerlandici.
zondag | 29-10-1935 | geboortedag | Jan Heersche |
29-10-1974 | sterfdag | Victor van Vriesland | |
maandag | 30-10 | Geen neerlandici geboren of gestorven | |
dinsdag | 31-10-1902 | sterfdag | Cornelis den Hertog |
31-10-2017 | sterfdag | Johan Taeldeman | |
woensdag | 01-11-1929 | geboortedag | Rudy Kousbroek |
donderdag | 02-11 | Geen neerlandici geboren of gestorven | |
vrijdag | 03-11 | Geen neerlandici geboren of gestorven | |
zaterdag | 04-11 | Geen neerlandici geboren of gestorven |
Peter Altena zegt
Was Rudy Kousbroek een neerlandicus? In mijn eerste jaar Nederlands hoorde ik hem genoemd worden door Rudolf Geel. Die doopte hem Rudy Panty. Ik vond dat die bijnaam niet dong naar een ereprijs in de categorie Humor Die Leuk Is. Later las ik dat Kousbroek voordien de staf had gebroken over een boek van Geel. Ach, zo zit de wereld in elkaar, dacht ik toen. Kousbroek zat in zijn schrijven wel erg vast aan Franse modellen: van Oulipo, ook al geen winnaartje in bovengenoemde categorie, tot Roland Barthes. Die Anathema’s waren zo geleerd dat het de lezer de adem benam. Ik vond hem het aangenaamst wanneer hij zijn comfortabel rationalisme vaarwel zei, als een breekbare man met katten.