Door Roos Blufpand

Om eerlijk te zijn, had ik nog nooit van Bredero gehoord. Of misschien wel op de middelbare school, maar ik was hem vergeten. Toen ik het mailtje kreeg met de vraag of ik twee bewerkingen wilde maken van zijn liedjes, was het eerste wat ik deed mijn moeder bellen, docent Nederlands in het voortgezet onderwijs. Ze begon meteen vol enthousiasme te vertellen over zijn ietwat schunnige toneelstukken die ze in de bovenbouw geregeld samen met haar leerlingen leest en de hilarische momenten die ze dan met hen beleeft.

Na het lezen van enkele van zijn werken en een minicollege van Jeroen Jansen, die in twee uur een beeld schetste van de Amsterdamse man die zowel luchtige als zware gedichten, liederen en toneelstukken geschreven heeft, besloot ik de uitdaging aan te gaan.

Ondanks het feit dat alles geschreven is in het Nederlands van toentertijd, bleek ik de strekking van Bredero’s teksten wel te begrijpen. Maar ik vond het wel lastig om de diepere betekenis te doorgronden. En juist hierdoor werd mijn interesse gewekt.

Ik vind het zo fascinerend dat een man 400 jaar geleden teksten, liedjes en verhalen schreef waarvan ik, jongedame uit de 21e eeuw, nog steeds de gevoelens begrijp. Ik realiseerde me ineens hoe tijdloos wij mensen eigenlijk zijn. Alles om mij heen is anders dan toen Bredero zijn korte leven leefde. Toch kennen we beiden gevoelens van gemis, van humor, liefde, liefdesverdriet, rijkdom, armoede en ga zo maar door. Bredero beschrijft zaken die zo menselijk zijn dat ze in zijn tijd mensen raakten, maar nu dus nog steeds.

Daarom was het helemaal niet moeilijk om eigen versies te maken van twee van zijn liedjes. ’s Nachts rusten meest de dieren heb ik alleen muzikaal gezien naar het hier en nu getrokken, terwijl ik bij Enigheid is armoed het volgende dacht: de boodschap is onveranderd gebleven, maar de omstandigheden zijn vandaag de dag totaal anders. En dat vond ik een interessant gegeven waar ik mee aan de slag ben gegaan.

Ik heb er met heel veel plezier aan gewerkt en zal mijn interpretaties graag laten horen tijdens de Bredero-avond op 23 augustus!

Dit stuk verschijnt ook op Bredero 2018.