Door Marc van Oostendorp
Dit is mijn 2500ste stukje voor Neerlandistiek en zijn voorganger Neder-L. Uit een steekproef maak ik op dat de gemiddelde lengte van mijn stukjes door de jaren heen ongeveer 400 woorden was. Er liggen in deze digitale dossierkasten dus inmiddels een miljoen woorden die door mij aan elkaar geregen zijn.
Ik had er al wat in Neder-L geschreven toen ik in december 2011 begon met het min of meer dagelijks te doen. Oorspronkelijk was het idee dat te doen voor een jaar. Daarna om er 1000 te schrijven. Daarna dus om er 2500 te schrijven. Ja, de mijlpalen lagen steeds verder weg.
Iedere keer na zo’n zelfbedachte mijlpaal nam ik pauze. Dat ga ik nu weer doen. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar er is een routine in deze dagelijkse stukjes gekomen die mij irriteert. Er moet iets anders, en ik weet niet wat. Misschien moet het minder (misschien moet het meer), misschien moet ik iets anders gaan doen (misschien moet ik precies aan dit stramien vasthouden, dat het stramien is van mijn ziel). Ik kan er moeilijk over nadenken als ondertussen de routine voortduurt.
Misschien blijf ik bijvoorbeeld de Multatuli-reeks, mijn minst populaire serie ooit wel voortzetten. (Misschien ook niet.)
Het werk aan Neerlandistiek is voor niemand een verplichting, ook voor mij niet. Dat moet het dan dus ook niet worden. Dus heeft deze pauze ook een open einde. Ik begin weer als ik weet wat ik ga doen. Misschien is een miljoen woorden ook wel genoeg. (Misschien is het wel te veel. (Misschien zijn 10 miljoen pas genoeg.))
Ik blijf ondertussen natuurlijk wel redacteur, Neerlandistiek is anders dan zelfs bij mijn vorige break inmiddels krachtig genoeg om gewoon dagelijks voort te drijven. Overigens is alle hulp bruikbaar, vooral eerlijk gezegd voor de wat eenvoudigere dagelijkse klusjes, zoals het doorplaatsen van aankondigingen en dergelijke, want iemand die daarbij inmiddels jaren na haar afstuderen op de achtergrond is blijven helpen, is er onlangs om begrijpelijke redenen pas echt mee opgehouden. (Dank je wel, Laura.)
Neerlandistiek is in de afgelopen jaren enorm gegroeid, en dat kost natuurlijk ook tijd. Ook daar moet ik nog goed over nadenken. Ook dat ga ik doen tijdens de pauze van de komende tijd. En bezien hoe Neerlandistiek er eigenlijk nu uitziet, wat er beter kan, en hoe.
(Ik weet trouwens niet eens zeker dat dit precies het 2500ste stukje is, want de telling is enigszins in het ongerede geraakt. Maar het zal er niet ver van afliggen en waarschijnlijk is het aantal eerder iets groter dan iets kleiner.)
Ja, in het voorjaar van 2016 heb ik ook een tijdje pauze gehouden, of althans een tijdje veel minder geplaatst.
Zo begrijpelijk als dit mag zijn vanuit de zender, zo weinig noodzakelijk is het, in elk geval wat mij betreft, vanuit de ontvanger bezien. Voor mij is Neerlandistiek een dagelijkse vreugde, en met zijn vele verversingen en zeldzaam brede blik nog steeds volop verrassingen en frisheid. Maar Marc moet het allemaal voor elkaar boksen, en ik vroeg mij al tijden af hoe hij dat in ’s hemelsnaam klaarspeelde, in dit tempo en op dit inhoudelijke peil. Oftewel: een goede en o zo verdiende retraite gewenst aan onze digitale roerganger, maar moge die niet te lang duren!
De relatie tempo – kwaliteit – reikwijdte van onderwerpen is verbluffend, want het een lijdt niet onder het ander. Het is daarmee een voorbeeld voor in ieder geval mij, als blogger en als wetenschapper. Geniet van je pauze, ik zie uit naar je terugkomst.
Goede tijd gewenst. Ik zal u missen. Juist de vertelsels over Multatuli’s Max Havelaar bracht op zondag een gl(r)im-lach op mijn gezicht. Tot wedervaren. Lizet
Zwarte vrijdag.
O, wat jammer. Het waren juist uw stukjes die me elke dag weer nieuwsgierig lieten zijn naar wat Neerlandistiek me nu weer zou brengen. Steeds weer was ik verrast over de breedte van uw belangstelling, uw supertoegankelijke manier van schrijven en uw niet-aflatende enthousiasme.
Wat jammer: ik zal uw stukjes zeker missen
daar kunt u zich van vergewissen
Eens met voorgaande reacties. Een vakantietje, toch, hoop ik?
Niet te lang stoppen hoor Marc! Daar zijn je bijdragen veel te goed en te inspirerend voor. Maar snap natuurlijk goed dat je even pauze neemt om bij te komen en na te denken. Onvoorstelbaar hoe je dit zo lang hebt volgehouden. Bewonderenswaardig.
Wat een krachttoer: 2500 dagen waarop je niet alleen al die wetenschappelijke artikelen las, boeken verslond, prikkelende observaties deed, maar die ook nog eens voor dag en dauw met ons wilde delen (én mooi illustreren ook, trouwens). Enorm bedankt daarvoor! Hopelijk ontstaan er mooie nieuwe inspiratie tijdens je retraite.
Volkomen begrijpelijk. Begreep al nooit hoe je het dee. Maar ohohoh wat jammer!! Wat al die anderen ook zeggen: niet te lang hoor Marc! We kunnen je helemaal niet meer missen.
Sleetsheid en routine overigens een verdomd interessant onderwerp. Wat is dat dan? Ik probeer me nu ook te herinneren hoe het indertijd afliep met het jaar dat je wilde besteden aan methoden/lessen om beter te gaan schrijven. Klopt het dat dat ergens is blijven steken?
Hoe dan ook is dit wel een bij uitstek geschikt moment je even van ganser harte te bedanken voor talloze interessante, mooie, malle, intrigerende stukjes en beetjes.
Dag Liesbeth,
Als je enige beweging omtrent methoden/lessen waarneemt, hou je me op de hoogte?
Bij voorbaat dank,
Lizet
Hoop dat je terugkomt. En ben benieuwd waarmee!
De winnaar van de Nobelprijs voor Literatuur 2016 mag in dezen dienen als inspiratiebron. Wat is het nut van zijn Never Ending Tour (aan de gang sinds 7 juni 1988)? Wel, hij (77) heeft zijn stem gevonden, bijvoorbeeld op 24 november 2018: https://www.youtube.com/watch?v=QCZA_KghV8U
Ik merk het na een paar dagen al: zonder Marc van Oostendorp en zijn bijdragen is Neerlandistiek.nl niet meer wat het was!
Ook ik (en mijn studenten), mis(sen) uw stukken meneer van Oostendorp; hier helemaal op Curacao. U schrijft alsof u aan het praten bent; gezellig, levendig, puur, natuurlijk en inhoudelijk best interessant en prikkelend.
Toch gun ik (wij) u, uw rustmomentje. Enjoy it!