Door Marc van Oostendorp
Ida Gerhardt had een bijzonder gevoel voor het ritme van de taal – waarbij ze gebruik maakte van haar kennis van de geschiedenis van de Nederlandse dichtkunst en vooral van de klassieke dichtkunst. Maar waarbij ze die ook eigenzinnig inzette, zodat vrolijke ritmes bij haar ingetogen of zelfs somber klonken. Alles hierover in een zondagochtendcollege dat niet eens meer mini mag heten.
Laat een reactie achter