Bea Vianen overleden.
Palmen
Als ik m’n vroegere vriendjes zo’n beetje bij elkaar optel
Zijn het er zeker een stuk of zeven van wie ik houd.
Jaren niet gezien en toch niet vergeten.
Was niet altijd erotiek of zo
Maar gewoon het overrompelende of het behoudende dat in
Zo’n ontmoeting zit. Och, laat maar. Anders worden
De palmen zo jong. Zo machtig mooi.
*
Enorme handen
Enorme handen
zou ik willen bezitten en
langs mijn eigen lichaam klauteren
ver boven de hoogste toren schrijven
van vrolijke zingende dingen.
Maar ik heb geen handen,
ik kan slechts omhelzen wat ik heb verloren
de verliezen van iedereen.
Tegen grote waterspiegels in de savannen
zou ik mijn ogen willen ruilen,
gulzig drinken citroenenlicht,
licht vangen in het donker,
vinden wat ik verloren heb.
Maar ik heb gewone ogen,
kan geen liefde onderscheiden
met het donker tussenbeide.
Bea Vianen (1935-2019)
———————————–
- Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Laat een reactie achter