Ik herinner mij regen, gladgepoetst
als een tinnen schaal; in de bibliotheek zaten
verzorgde oudere heren, op scheermessen en vogeltjes,
een meisje van het operaballet sliep ongenuanceerd
en ook ik kwijnde weg, beleefder. op mijn hand
lag uren een lepe glimlach,
misschien terloops geplukt bij het in de rij staan,
het begerig slenteren, af en toe riep men,
af en toe ook dacht ik aan een ballon, hoog
en verlegen op het avondrood van langere
en meer trieste dagen.

Guus Valleide (ps. van Guus Vleugel, 1932-1998)
uit: Zon maan en hun verwend publiek (1956)

———————————–

• Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.