Posthume tweespraak

Van op de laatste, lange trap naar Thebe
verschijnt de wereld die we pas verlieten.
– Verloofden zeilen op de lijze meren;
de moeders lachen bij de jonge wiegen.

Het feest der druiven, die we tóen niet proefden,
had aan het hart zijn wijnoogst kunnen schenken.
– Het wijnrood avondloof klimt aan de hoeven;
de klokken gaan oud zeer met troost vermengen.

Wij stijgen van ’t gedroomde naar het onbekende
om met de vogels naamloos in te slapen.
– De verteloze vissen staren in de verte;
de torenspits biedt nachtrust aan de raven.

Maurice Gilliams (1900-1982)

———————————–

• Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.