De dood heeft geen geheim dan het begin.
Is er een wekker die je dronken slaat,
of die je, verder weg, ontwaken laat?
Je ademt langzaam uit, maar niet meer in.

Dan tolt de wereld uit je lichaam weg.
Het bloed stroomt uit, een kerkdienst is voorbij.
En vogels bloeien op, want het is mei,
en nieuwe woorden worden blootgelegd.

De dood is dus eenvoudig, zo te zien.
Maar het begin is als een hindernis,
een hoge muur waar nog iets achter is.

een zee, een landschap, of een lucht van lucht
waarin je wegvalt, om in vogelvlucht
de ketterij te zien van het misschien.

Nico Scheepmaker (1930-1990)

———————————–

• Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.