De herten

Ach zo leven als de zuivre herten!
Des nachts de samenslaap in warme kuilen,
Des daags de bossen om zich te verschuilen
En ’t kostelijke weideland der verten.

Zij zullen ’s morgens vroeg op tedre voeten
Al spelende een geurend woud betreden,
Een blad dat hunkrend nader is gegleden
Voorzichtig strelende met warme snoeten.

En plotseling de lichte nek geheven
Staan zij er even snuivend stil en rillen;
Een beven dat de over hun pupillen
Glanzende dauw doet huivren. Zo te leven!

Alfred Kossmann (1922-1998)

———————————–

• Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail.