Aria van de volwassene

Als zij straks thuiskomt, te laat,
Geurend van lucht en straat,
Zoek ik bij mijn strenge ontvangst
Tussen verzorging en kastijding
De sublieme balans,
En dansen wij op spitzen van trouw
Ik de boosheid, zij het berouw,
Ik de hardheid, zij ’t smeken om hulp,
Ik vergeving, zij dank,
Tot wij in subtiele glans
Van ogenblauw, wangenrood, traan
Ons verzoenen, buigen en gaan,
Laatste stand in de pas de deux,
Laatste blik in de warme dans
Die zij later lichter dan wij
Verliefd met haar poppen danst
En wie met mij.

Alfred Kossmann (1922-1998)

---

Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail.