
Door Jos Joosten
Zaterdag verscheen na dertig jaar de laatste ‘Letter & Geest’, de boekenbijlage van Trouw. Dat betekende uiteraard veel nabeschouwing en terugblik. Mooi nummer, maar wat een rare uitglijer op het eind! Bijna veertig jaar was Tom van Deel het gezicht van de literatuurkritiek in het dagblad. Van Deel stopte als criticus in 2008 en overleed bijna een jaar geleden.
Als ‘eerbetoon’ voor Van Deel besloot de redactie van ‘Letter & Geest’ de recensie te herplaatsen die de criticus in 1992 schreef over Geerten Meijsings De grachtengordel. Dat boek wordt deze zomer, bijna dertig jaar later, heruitgegeven. De roman is een sleutelroman over het Amsterdamse literaire wereldje anno vroege jaren negentig.
De heruitgave maakt duidelijk dat bij ‘Letter & Geest’, behalve het elegante gebaar naar een overleden criticus die bijna vier decennia voor de krant werkte, dus ook journalistieke overwegingen van actualiteit meespeelden.
En dat is best gek als je ziet dat Van Deel ronduit negatief was over het boek. Ik kan niet voor hem spreken, maar ik geloof nooit dat hij een vurig pleitbezorger zou zijn geweest voor het onder het stof vandaan halen van Meijsings roman.
Nog wat gekker is het inleidende tekstje van de huidige redactie bij Van Deels artikel, dat de titel had (en heeft) ‘Rancuneuze clichés van een maffieus netwerk’:
Dat Van Deel zelf, bevriend met schrijvers als Willem Brakman en Jeroen Brouwers, en woonachtig in Amsterdam, zelf ook deel was van het al dan niet ‘maffieuze netwerk’ laat hij in zijn recensie wijselijk buiten beschouwing.’
Da’s me even een leuk ‘eerbetoon’ van Trouw: dat je, dood en wel, door je oud-collega’s – of waarschijnlijk de next generation – nog even in eigen huis wordt weggezet als corrupte nepotist.
Maar het houdt de gewone trouwhartige lezer natuurlijk wel met beide benen op de grond dat je in het allerlaatste nummer kunt vaststellen dat de boekebijlage gemaakt wordt door gewone, héél gewone, kleine, héél kleine mensen.
Laat een reactie achter