Vroege herfst

Het lijkt geluid dat nooit afwezig was:
de beurtval van de peren in het gras.
De wind haalt nog maar adem, maar die zucht
voorspelt de gang van kan niet op naar sober.
’s Ochtends nog september, ’s avonds diep oktober
trekt in augustus al het najaar door de lucht.

Of ’t blad nu is verzameld aan de voet
of zich als dichte kroon verheft, voorgoed
blijven de takken zichtbaar in de bomen.
Geen nieuw seizoen maakt het nog ongedaan,
geen schaduw valt meer om in schuil te gaan:
de herfst is over heel het jaar gekomen.

Fred Portegies Zwart (1933-2003)
uit: Krullen van jezelf (1993)

Foto: Raymond Noë

---

Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail.