
Door Frans Budé
Leven, stukje bij beetje van Peter Winkels (1954) geeft een uiterst boeiende inkijk in zijn leven, hoe hij daaraan kleur weet te geven en erin slaagt teleurstellingen te verwerken. Met tegenslag weet hij op een geheel eigen manier om te gaan. Menigeen zou ervan kunnen leren.
Voor wie niet van bijvoorbeeld carnaval of voetbal houdt gaat in dit boek een nieuwe wereld open door de passie die uit alles spreekt. De liefde voor het gezin, voor de literatuur, het schrijverschap, voor Limburg en de Maas – het spat ervan af. Daarbij zijn de bezoeken aan de zieke vader ontroerend beschreven.
De gevarieerdheid van de hoofdstukken, waarin altijd een doorlopende lijn is te ontdekken, maakt dit verhalenboek tot een bijzondere leeservaring. Men voelt de eigenheid, het licht, de kleur, de warmte die wordt overgebracht en ondergaat de kracht en levenslust die uit alles spreekt. Dat alles in het besef van het naderend einde, de schrijver is ongeneeslijk ziek en maakt de balans op van zijn leven. Zijn studie Nederlands in Amsterdam, zijn onverholen bewondering voor de schrijver en schilder Jacobus van Looy, de jaren die hij werkte als leraar en als cultuurjournalist bij radio en TV, zijn inzet voor het verenigingsleven in Limburg naast zijn bezigheden als dichter en schrijver, dat alles komt voorbij in een boeiend panorama van de mens en bezielende animator die Peter Winkels is.
>>>Leven, stukje bij beetje werd uitgegeven door uitgeverij Jon Winkels. Meer over het boek en hoe het te verkrijgen op de site van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde: https://www.mdnl.nl/?p=9009
Frans, ben nieuwsgierig naar de inhoud, nu je hem, de schrijver en zijn intenties, zo bloemrijk Limburgs beschreven hebt.