In de novelle Titaantjes uit 1915, dat drie jaar later met De Uitvreter en Dichtertje voor het eerst in boekvorm zou verschijnen, kijkt de verteller met weemoed terug op de tijd dat hij deel uitmaakte van een groep jonge vrienden op de drempel van de volwassenheid, toen ze nog konden smalen over de conformistische wereld van drukdoende volwassenen.